เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเราขึ้น ม.1 ใหม่ๆ แล้วได้เพื่อนคนหนึ่ง ชื่อ มีนา(ชื่อปลอม) เขาเป็นคนที่ทำให้เรารำคาญอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเราไม่เคยรำคาญใครได้ขนาดนี้มาก่อน เรียกง่ายๆว่าช่วงประถม หรืออนุบาล ไม่เคยเกลียดหรือรำคาญใครเลย
ช่วงแรกๆที่ได้มีนามาเป็นเพื่อน ก็เหมือนคุยกับเพื่อนๆคนอื่น สนุกสนานดี แต่พอผ่านไปหลายสัปดาห์ เขาเริ่มไม่เกรงใจเรา
ยิ่งหลายเดือน ยิ่งเถียงกับเรามากขึ้นเรื่อย(ไม่ยอมรับความผิด)
สิ่งที่เขาทำให้เรารู้สึกแย่ที่สุด คือตอนช่วงคาบว่าง เรานอนบนตุ้กตาตัวเองดีๆก็ดึงเอาหมอนไป หัวเรากระแทกพื้นแรงมากจนได้ยินเสียง โป๊ก! มันเจ็บจนร้องไห้เลยแหละ มีนาไม่ขอโทษเราเลย แถมยิ้มแล้วเดินกลับเข้าห้อง
แต่เราเป็นพวกโกรธแล้วหายง่าย เลยปล่อยๆไป เพราะเขาเป็นเพื่อนเรา
ล่าสุดคือ มีเพื่อนเราคนหนึ่ง เขาได้บอกกับกลุ่มเรา(มี 5คน,มีนาด้วย) ว่าเขาแอบชอบ เพชร(ชื่อปลอม)
และหลังจากนั้น มีนาก็ชอบทักเพชรบ่อย เหมือนเป็นเพื่อนกัน ทั้งๆที่พวกเขาไม่สนิทกันเลย คนที่เราชอบก็เหมือนกัน(ขอบคุณสวรรค์ที่เขาเมินมีนา)