มันเริ่มจากการที่เคยเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันจนไปถึงพ่อตีแม่เราที่พึ่งจะอายุได้แค่3-4ปีก็วิ่งเขาไปห้ามพ่อเพื่อไม่ให้ตีแม่เราอายุได้แค่นั้นแต่มันทำให้เราไม่ชอบพ่อเลยถึงเราจะเด็กแต่เรื่องในวันนั้นมันทำให้เราต้องเข็มเเข็งและไม่กลัวอะไรเพื่อจะได้ปกป้องแม่ของเราได้ถึงเราจะเป็นผู้หญิงก็เถอะพอเราอยู่อนุบาลพ่อเราก็เสียแม่เราก็กลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวลูกสามคนแม่ทำงานทุกอย่างที่ไม่ใช่งานผิดกฎหมายเพื่อให้มีเงินเพื่อเลี้ยงลูกจนเราอยู่ป.6แม่ก็เริ่มมาเป็นแม่ค้าแม่ไม่ค่อยได้อยู่กับพวกเราเพราะเเม่ทำงานที่ต่างจังหวัดปีนึงก็กลับมา1-2ครั้งต่อปีแต่เราไม่เคยขาดความอบอุ่นเลยแม่เป็นผู้หญิงที่เข็มแข็งมาก   // เราก็เลยอยากเป็นแบบแม่ถึงแม้จะลำบากแม่เคยบอกว่าถึงแม่จะไม่ได้กินข้าวแต่ลูกแม่ต้องได้กินลูกกินอิ่มแม่ก็อิ่ม //  เราไม่เคยคิดเลยนะว่าครอบครัวเราขาดอะไรไปเพราะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นไม่ว่าชีวิตจะเศร้าแค่ไหนคุณลองมองไปดูหน้าคนที่คุณรักแค่นี้ก็พอแล้วไม่ใช่หรอ