กุตัดสินใจจะเรียนฟู้ดไซน์แต่ยังไม่ได้ถามพ่อแม่เพราะตอนแรกจะเรียนวิทย์สุขภาพ ครั้งแรกอยากเป็นแพทย์แต่พอลองดูก็กลัวเรียนไม่ไหวด้วยอะไรด้วยเลยหันไปดูสัตวแพทย์แต่ใจก็ยังแอบอยากเรียนแพทย์อยู่แม่ก็ไม่เห็นด้วยเพราะแม่บอกสัตว์มันจะเงินดีเท่าคนได้ยังไงพูดก็ไม่ได้ที่เราอยากเรียนเพราะเราอยากรักษาสัตว์สต.เป็นคนรักสัตว์มากเราก็ไม่ชอบเห็นมันทรมานเห็นสัตว์ตายมาต่อหน้าต่อตาแบบช่วยอะไรไม่ได้ก็รู้สึกเศร้าใจ ก็ทะเลาะกันสักพักจนแม่ก็พูดประมาณแบบเรื่องของแกเลยถ้างั้น เราก็อยากเรียนแต่กลายๆเป็นว่าใจที่อยากเรียนมันน้อยลงเพราะแม่พูดแบบนั้น ก็เลยหันไปลองดูเภสัชดูไปดูมาก็รู้สึกว่าเราชอบมันจริงๆหรอวะกับการที่ต้องมานั่งท่องยานู้นนี่จำนู้นเรียนนี่มันเหนื่อยนะละอคยไปเปิดบ้านมหิดลที่กาญมันมีฟู้ดเทชเราก็แอบสนใจนิดนึงแต่ไม่มากพอไปๆมาๆไปเจอฟู้ดไซเราก็รู้สึกมันน่าเรียนรู้สึกเราอาจจะชอบเพราะเราก็ชอบอาหารชอบเคมีชีวะ แต่ยังไม่บอกเพราะกลัวพ่อแม่ไม่เห็นด้วยวันนี้ตัดสินใจลองพูดเขาก็ไม่เห็นด้วยจริงๆบอกมันเอกชนไม่มั่นคง ทำงานไปพอทำได้เงินสูงๆเขาก็ไล่ออกมันจะไปได้สักแค่ไหน  คือเราก็บอกแม่ว่าแม่ให้หนูไปเรียนแบบนั้นถ้าหนูไม่ชอบจบมาไม่โอเคก็ลาออกอยู่ดีมันจะไปคุ้มค่าอะไรเขาก็บอกแล้วที่จะเรียนอ่ะจบมาจะเป็นอะไรจะได้อะไรเราก็บอกว่าก็QC,QAก็ได้หรือจะเปิดกิจการตัวเองก็ได้แต่แม่โถ่ ไม่เข้าท่าๆ จะเอาแค่นั้นหรอ อุตส่าห์เรียนมาเกรดดีๆ จะมาทำงานแค่นี้ละแม่ก็บอกให้ลองสอบแพทย์เผื่อคิด เราก็แบบมีปากเสียงนิดหน่อยละก็พูดไผว่าที่หนูอยากเรียนแม่ก็ไม่ให้เรียนไอที่หนูไม่อยากเรียนแม่ก็จะให้เรียน แล้วก็เดินนหนีออกมาเลย เราไม่รู้เลยว่าเราจะชอบแพทย์จริงไหมเราไม่ได้รู้สึกแย่มันเคยมีครั้งที่นึงที่รู้สึกชอบแพทย์มากๆจนอยากเป็นหมอแต่เราก็แอบกลัว