ก็จริงที่แม่อาจจะเป็นห่วงในการไปนู่นไปนี่แต่ในแง่มุมของลูกคือการได้ไปไหนด้วยตนเองเป็นการให้ลูกได้ฝึกการใช้ชีวิตในแบบที่ลูกควรจะได้ ยกตัวอย่างนะคะ เราได้ไปดูงานที่ กทม 11 วัน 10 คืนโดยทั้งน้าชายแม้แต่ตาก็บอกว่าปล่อยให้ลูกไปเองบ้างเถอะได้ใช้ชีวิตเองบ้างนี่ก็ใกล้เข้ามหาลัยแล้วเรายังไม่เคยได้ไปไหนเองเลยไม่ใช่ความคิดนี้เกิดจากน้าหรือตาเราหรอกนะคะเอาจริงเราก็จะบอกเรื่องนี้กับแม่เรานานมากๆแล้วแต่ที่ไม่ได้บอกก็รู้คำตอบของแม่เราอยู่ดีก็เลยเลือกที่จะไม่พูดจนวันนี้เราอยากพูดมาก แต่ ทำได้แต่มาเขียนกระทู้เราไม่ได้หวังให้ใครมาตอบเลยแค่อยากเป็นที่ระบายเล็กๆสำหรับเด็กคนนึง เราเคยพูดกับแม่ว่าเราไม่อยากมีลูกเลยโตไป ตอนนั้นเราแค่พูดลอยๆจนแม่เราไปพูดกับคนอื่นว่ามีคำพูดของเราคำนึงที่ทำให้แม่สตั้น คือเราไม่อยากมีลูกนั่นแหละค่ะ เพราะอะไรหน่ะหรอคะเราคิดว่าถ้าเรียนจบเราจะนั่ง BTS เองถึงไม่รู้จะไปไหนแต่เราโครตอยากขึ้นเราอยากขับรถเองขี่มอไซค์เองเพราะแม่ไม่ให้ขี่เราจะนั่งรถทัวร์ไปเที่ยวเองเพราะแม่ไม่ให้ขึ้น แล้วก็รถไฟด้วยเพราะเราไม่เคยได้ไปไหนเองเราไม่อยากมีลูกเพราะคิดว่ายังใช้ชีวิตไม่ค่อยคุ้มเท่าไหร่เราจะเที่ยวหาเงินใช้เงินให้คุ้มกับการที่แม่เลี้ยงลูกมาแบบนี้ ถึงแม่จะอยากมีหลานซักเท่าไหร่เราก็จะยังยืนยันคำเดิม มันอาจจะดูไร้สาระแต่อยากอิสระปล่อยหนูไปเถอะ แค่นี้ที่บ้านก็ทำร้ายหนูมามากพอแล้วไม่ใช่แค่เรื่องนี้