ความรักนิยามของมันคืออะไรกันแน่

จากเด็กคนหนึ่งที่ไม่เคยมองเห็นความรักรู้แบบอื่นที่ได้เพียงจากครอบครัว
ที่คิดว่าชีวิตตอนแก่ ต้องเก็บเงินอยู่บ้านพักคนชรา
ในช่วงวัยใสๆ ระหว่างนั้นก็ได้แต่แอบปลื้มไปบ้าง ได้แต่เขิลๆกับตัวเอง

พอชีวิตมหาลัยก็ยังโต๋เต๋เหมือนเดิม จบปี 4 ที่ต้องทำชั่วโมงกิจกรรมให้ครบ
ไม่งั้นไม่ได้รับปริญญา (ปล.ไม่เหมือนตอนนี้ที่เรื่องการรับปริญญาเป็นเรื่องเฉยๆๆ)

พรมลิขิตบันดาลหรือเปล่าไม่รู้
เมื่อสบตา ใช่เลย คนนี้แฟนฉัน มันจะมีไหม555 ที่เจอขั้นแรกเขาต้องเป็นแฟนฉัน
กิจกรรมที่ไปทำก็อยู่ดีๆได้พูดคุยสนทนา 

นั้นแหละ ความรู้สึกก่อตัวในใจ สับสน ว่าวุ่นไปหมด

มันก็เดินทางมาหลังจากวันแรกที่ได้เจอเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนทั้งชีวิตใช้เวลาคุย5-6เดือน
ก็ตกลง.. เป็นแฟนกันนะ

เส้นทางมันก็ตามสภาพ สุขทุกข์ปะปน ดีบ้าง เถียงบ้าง เอาแต่ใจบ้าง บ้างทางเยอะ555+
มันก็ต้องมีทางตัน ที่หาทางออกไม่ได้

ทางตันที่ยาวนานเกือบ 7 ปี พอถึงทางที่ต้องจบ ก็ใจหาย ความทรงจำเยอะมากมาย
ระหว่างนั้นก็มีฝัน มีเผื่อใจไว้บ้าง
แต่พอถึงจริงก็หมาเลยยย

มันทำให้ตกตะกอนหลายๆอย่างในชีวิตว่า แท้จริงแล้วความรักคืออะไรกันนะ

น่าจะเป็นคนหนึ่งที่ยอมรับในตัวตนที่น่ารักและไม่น่ารักกันได้ ยอมรับกันในจุดที่พอดีกัน
จับมือกันไม่ว่าวันนั้นจะเจอเรื่องอะไรก็ตาม
เติมพลังให้ในวันที่เป็นหมางอย 
เติมความรักให้กันในวันที่จืดจาง

มันน่าจะหายาก มันก็เลยมีค่า.. ความรัก

สำหรับตอนนี้คงมองประมาณนี้ 
ปล. ถ้าใจไม่พร้อมทำใจให้นิ่งอยู่เฉยๆเป็นดีที่สุด ไม่งั้นจะได้ไปสร้างบาดแผลใครคนอื่นโดยไม่รู้ตัว

ก็ยังคงเชื่อว่า ความรักเป็นสิ่งที่ดี สักวัน.. 
แต่ตอนนี้เติมเต็มพลังความรักจากตัวเองไปก่อน ♡