สวัสดีครับ ผมอยากมีเรื่องเล่าระบายความรู้สึกที่ต้องเจอกับทางครอบครัว คือปัจุจบันผมอายุ 20 ปลายๆ เป็นแค่พนักงานออฟฟิศ ธรรมดา แต่สภาวะที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้คือแย่มากไม่รู้จะแก้ไขปัญาหายังไง คือพ่อผมสร้างปัญหาแล้วไม่เคยช่วยอะไรกับคนที่บ้านเลย เรื่องมันเกิดจาก พ่อผมเกษียรงานมา 3 ปีแล้ว ได้เงินเกษียร เกือบ 4  ล้าน  แต่พ่อผมเอาเงินมาทำบ้านนิดหน่อยๆ หรือใช้จ่ายในบ้านนิดๆหน่อย ที่เหลือพ่อก็ใช้คนเดียว แต่เงินหมดภาย1ปี ตั้งแต่พ่อเกษียรไม่เคยอยู่บ้านนอกจากวันหยุด บอกไปทำงานตจว แต่ผมก็ไม่เคยเห็นพ่อมีตังกลับมาจากที่บอกว่าไปทำงานเลย แต่พ่อดันมาขอแต่ตังกับคนในบ้านด้วยซ้ำ แล้วผมก็มารู้จากแม่ผมว่าบ้านตัวเองยังผ่อนอยู่พ่อไม่ได้ให้เงินไปปิดบ้าน สุดท้ายให้แม่จ่ายโดยที่แม่ผมเป็นแม่ค้าธรรมดา และผมก็ไม่รู้เรื่อง เพราะผมก็มีค่ารถ ค่าใช้จ่ายในบ้านกับครอบครัวอยู่แล้ว และพ่อยังเอารถตัวเองไปจัดไฟแนซ์ เอาเงินไปใช้ คนเดียวปล่อยให้แม่กับผมต้องหาเงินมาผ่อนแทน จนผมหมุนเงินไม่ทันทำให้ผมต้องยอมปล่อยรถตัวเองให้โดนยึด และไหนมาใช้หนี้แทนพ่อที่พ่อไปยืมคนอื่นอีก สุดท้ายสิ่งที่ผมเสียไปกับไม่มีใครช่วยได้หรือได้รับคำขอโทษอะไรเลย และแม่ผมบอกให้ผมช่วยคิดกันสู้แก้ปัญหาที่พ่อเป็นคนสร้าง เพื่อไม่ให้ใครมาด่าครอบครัวเรา แต่สภาพจิตผมตอนนี้ไม่รู้ควรทำยังไงดีนะครับ ทางผมก็พยายามทุกอย่างอยากจะให้ดีกับครอบครัว

ผมก็อยากหางานเสริมทำแต่ผมดันเป็นหลักต้องทำทุกอย่างให้ที่บ้านตลอดเวลาจนไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย
พอผมอยากพูดอะไรกับคนที่บ้านเรื่องความรู้สึก ก็ไม่มีใครรับฟัง

ผมรู้สึกว่าเสียเวลาชีวิตกับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำเลย