เริ่มเรื่องเลยผมเคยเป็นหัวหน้ากุ๊กที่กรุงเทพ แถวๆถนนข้าวสาร วันหนึ่งได้มีคนมาสมัครงานผมก็รับไว้ ทุกอย่างดีหมด ขยัน ผัดได้ทุกเมนู เหมือนที่เราทำ 
แต่เราก็ไม่ได้เก่งมาก อะไรสอนได้ก็จะสอน แต่ตอนหลังเค้าเริ่มออกลาย ดืมเหล้าในที่ทำงาน แอบใส่กระเป๋ามาเราเห็นครั้งแรกก็เตือนไป เค้าก็บอกจะไปทำอีก พอให้หลังอีกสองสามวัน ผมหยุดงานเข้าต้องเข้าเช้าแทนผม และก็เหมือนเดิมดืมจนทำงานไม่ได้ นอนอยู่ข้างถังแก๊ส มีคนส่งรูปมาให้ดู มีทั้งเหล้าขาว เหล้าสี ผมเห็นแล้วรีบไปที่ทำงานเลย พอไปถึงก็เรียกเค้าคุย เค้าก็ขอโทษอะไรต่างๆนาๆผม ผมให้โอกาสแล้ว 1 ครั้งแต่นี่ยังทำอีกแล้วหนักมากนอนกลางครัวเลย สรุปผมเลยให้เค้าออก แต่แล้วก็สงสารเลยไปฝากให้ร้านตามถถนข้าวสารให้ ก็ได้ไปทำครัวสรุปก็ไปเมาอีกผมละเหนื่อยใจจริงๆ เจ้าของร้านที่ผมเอาไปฝากโทรมาบอกผมว่าที่หลังไม่ต้องฝากคนแบบนี้มาให้พี่นะ T_T แล้วก็เค้าก็โดนไล่ออกอีก สรุปเค้าก็หายไปผมก็ไม่ได้ติดต่ออีก

แล้วตอนนี้ผมมาทำงานที่เกาะไม่อยู่กรุงเทพแล้ว ตั้งแต่ต้นปี แล้วอยู่ๆเค้าก็ติดต่อผมมา
บอกผมว่าขอโอกาศอีกครั้งพี่ ผมไม่ได้ทำงานให้แฟนเลี้ยงอยู่บ้านไอ้เราก็สงสารเลยตอนนี้พี่ไม่ได้อยู่กรุงเทพแล้ว
ย้ายมาทำงานที่เกาะ เค้าก็ขอตามผมมาทำอีกแล้วผมก็สงสารก็เลยให้มาทำด้วยที่เกาะเค้าผมก็คุยกับเจ้าของร้านดิบดีบอกน้องมันเก่งทำได้หลายอย่าง แล้วน้องมันก็บอกผมว่าเลิกดืมเหล้าในเวลางานแล้ว ผมก็ดีใจจะได้โตสักที แต่ผ่านไปแค่หนึ่งคืนไม่ตื่นมาทำงานขวดเหล้าเต็มห้อง(ผมให้เค้านอนที่ร้านไปก่อน เดี๋ยวค่อยหาห้องให้) ผมไปทำงานเห็นสภาพนี้แล้วท้อเลยกับคนแบบนี้ ผมเลยบอกว่าพรุ่งนี้กับกรุงเทพนะเดี๋ยวซื้อตั๋วให้ เอ็งไม่เคย พัฒนาเลยคงอยู่ทำงานร่วมกันไม่ได้อีกแล้วพี่ให้โอกาส เอ็งมากเยอะมากๆ แต่เอ็งก็ไม่ทำตัวให้ดีขึ้นเลย (แล้วมาอยู่เกาะผมไม่มีเพื่อนไม่มีใครแทนที่จะช่วยกันงานจะได้เบาลงแต่ก็แบบเดิมนิสัยคนมันแก้กันไม่ได้เลยหรอครับ