สวัสดีครับคือเรา่องเป็นอย่างงี้ ผมอาศัยอยู่กับคุณลุงและคุณป้า หน้าที่หลักๆของผมในบ้านหลังนี้ก็คือการดูแลคุณย่าที่ไม่สบาย ผมนอนอยู่กับคุณย่าครับ เรื่องนั้นผมพอเข้าใจ แต่อยู่มาวันหนึ่งคุณลุงก็เอากล้องมาติดไว้ที่ห้อง และทุกครั้งไม่ว่าผมจะเล่นเกมอ่านหนังสือสืหรือทำอะไรอยู่เขาก็ชอบพูดออกผ่านลำโพงกล้องมาครับว่า "นอนได้แล้ว"บ้างเอย แล้วคือผมรู้สึกไม่สบายตัวทุกครั้งเลยเวลาที่มองไปที่กล้อง วันหนึ่งพ่อของผมมาหา และอยู่ๆพ่อก็พูดขึ้นมาว่า "รู้ไหมพ่อแอบดูลูกอยู่ตลอดนะลูกชอบนอนดึกนะอย่าคิดว่าพ่อไม่รุ้นะพ่อแอบดูกล้อฃตลอดแค่ไม่พูด" คำพูดนี้ทำให้ผมรู้สึกขนลุกมาก แต่ผมก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพราะบ้านที่ผมอาศัยอยู่มันก็เป็นบ้านของคุณลุงด้วยครับ ผมพยายามคิดในแง่ดีคือ ลุงเขาคงเป็นห่วงคุณย่า กลัวว่าวันดีคืนดีอาจจะเกิดอะไรขึ้น แต่บางครั้งมันเหมือนแอบดูผมจนมากเกินไป มีอยู่วันหนึ่งเป็นวันเกิดผม ผมบอกเลยเป็นวันที่แย่มากผมอยากร้องไห้มากไม่รู้ผมคิดอะไรผมไปถอดปรั๊กหล้องวงจรปิดนั้นทิ้ง ผมบอกเลยตอนนั้นรู้สึกโล่งมากมันหายใจทั่วท้องมากเลย แต่ก็ได้แค่แปปเดียวไม่ถึง5นาทีคุณลุงก็ลงมาด่าผมว่าถอดปลั๊กทำไม คือผมก็17แล้ว อาจจะดูไม่เยอะแต่ก็แค่ต้องการพื้นที่ของตัวเองบ้าง ทุกวันนี้ผมแทบไม่อยากกลับบ้านเลยเพราะบางครั้งการกลับบ้านไปมันทำให้ผมรู้สึกแย่กว่เดิทอีก อยากทราบว่า มันดูแปลกไหมครับที่เขาเอากล้องมาติดในห้องครับ?