ช่วงมัธยมต้นเรามีกลุ่มที่สนิทด้วยมากๆ มีเพื่อนที่สนิทที่สุดไปไหนไปกันประมาณนี้เลยค่ะ ช่วงมอต้นเราเป็นคนเฟรนลี่เข้าสังคมเก่งมากๆ จนเราลืมเพื่อนตัวเองมีเพื่อนใหม่แล้วลืมเพื่อนเก่า จนเพื่อนกลุ่มเก่าไม่เอาเราเลยค่ะคนในห้องก็ต่างไม่ชอบเราไปด้วย พออยู่กับเพื่อนใหม่แรกๆมันก็ดีนะคะแต่พอไปๆมาๆมันตงจะดีกว่าที่จะได้อยู่กับเพื่อนกลุ่มเก่า ใช่ค่ะและเพื่อนใหม่ก็ไม่มีใครคบกับเราเช่นกัน ช่วงมอต้นเรานิสัยแย่มากๆเลยค่ะแย่มากจริงๆ เรายอมรับค่ะหลังจากนั้นมาเราไม่มีเพื่อนเลย กินข้าวก็แอบกินในห้องน้ำกลับบ้านมาความรู้สึกอยากตายมันเต็มอยู่ในหัว จนเราไปคบกับเพื่อนต่างโรงเรียน เราสนุกมากค่ะเราดีใจที่ได้เจอเขา ดีใจมากๆเราเลยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องอะไรแบบนั้นขึ้นอีกแล้ว เราพยายามรักษาไว้มากที่สุดแต่สุดท้ายเราก็ไปเผลอพูดอะไรที่ไม่ควรพูดจนทำให้เขาไม่ชอบเรา นี่แหละค่ะสนิทจนลืมตัวพูดอะไรไม่คิด… จนกระทั่งผ่านมาหลายปีแล้วค่ะเราย้ายมาเรียนจังหวัดอื่นเพราะตัวเราเองมันแย่เกินไป พอย้ายมาโรงเรียนใหม่ทุกคนก็บอกว่าเรานิสัยดีเกินไป ต่างๆนาๆก็จะมีคำถามขึ้นมาว่า ดีขนาดนี้เคยแย่บ้างใหม่ ปัจจุบันเรากำลังเรียนอยู่มัธยมปลายแล้วค่ะ ที่โรงเรียนใหม่เราดีมากจริงๆค่ะเราเปลี่ยนตัวเองแล้ว จนเราเจอกับเพื่อนคนนึงเขาถามบอกเราขึ้นมาว่า " ไม่ต้องดีขนาดนี้ก็ได้นะเว้ย เคยเจอเรื่องแย่ๆมาใช่ไหมเลยทำให้เป็นแบบนี้ ทีหลังไม่ต้องยอมเสมอก็ได้นะ " โห่ เราน้ำตาแตกเลยค่ะ เรายอมรับเลยค่ะว่าเหตุการณ์ตอนมอต้นมันกลายเป็นปมเรา… เราฝั่งใจมากๆเราไม่เคยให้อภัยตัวเองในอดีตเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่ฟังเพลงเศร้า หรือนึกถึงเราเหมือนเป็นบ้าเลยค่ะ ร้องไห้กรีดร้องทำร้ายร่างกายตัวเอง เราอยากพบจิตแพทย์นะคะ แต่เราก็คิดว่าอีกสักพักเราคงหายเอง เวลาดูรูปเก่าๆก็อดนึกถึงรอยยิ้มตอนนั้นไม่ได้เลย ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราเป็นคนที่สดใสมากแท้ๆ ตอนนี้กลับว่างเปล่าไม่มีความสุขเลย เราลืมเรื่องอดีตไม่ได้จริงๆว่าเราในอดีตมันโคตรแย่ขนาดไหน อยากตายค่ะ เราเคยเคลียเรื่องมอต้นแล้วนะคะ เราขอโทษเขาทุกคนไปแล้วเหมือนจะจบนะคะ แต่สุดท้ายเขาก็ยังเกลียดเราเสมอมา ตามแซะเรา ด่าเราลับหลัง จนเราย้ายมาโรงเรียนใหม่แล้ว เขาไม่เคยคิดหรอคะ ว่าทุกวันนี้เราอยากตายขนาดไหน กว่าจะผ่านมันมาได้ เราต้องกินข้าวในห้องน้ำนานเท่าไหร่ ทำงานกลุ่มคนเดียวนานเท่าไหร่ ทำร้ายร่างกายตัวเองมากเท่าไหนคะ ถึงเราจะหลุดพ้นจากเหตุการณ์ในมอต้นไปได้ ทั้งๆที่เรื่องมันผ่านไปหลายปีแล้วแท้ๆ ทำไมถึงเขายังต้องตามด่าเรา เอาเราไปประจานด้วยคะ ไหนบอกกันว่ามันจบไปแล้ว ขอโทษนะคะที่ในตอนนั้นเรามันแย่มาก เราควรทำยังไงดีคะให้เราเลิกเป็นแบบนี้ทั้งๆที่เขาก็ตามด่าเราให้คนอื่นฟัง จนเราขึ้นมัธยมปลายเราก็ยังขอโทษเขาเสมอว่าเราเสียใจขนาดไหน เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรนะ อย่าคิดมากมันผ่านมานานแล้วไม่ได้อะไร แต่คำขอโทษของเรามันน่าตลกหรอคะ หรือเราในสายตาเขาไม่มีทางที่จะดีขึ้นเลย ที่แย่ที่สุดก็คงทุกคนที่เกลียดเรามารวมตัวด่าเราแหละค่ะเสียใจจัง เราควรทำยังไงดีคะขอโทษที่มันยาวไปนะคะ ขอโทษที่เราเคยแย่ขนาดนั้นเราควรทำยังไงดีคะให้เรามีความสุขในชีวิตทั้งๆที่มันยังเป็นแบบนี้ ไม่อยากทำร้ายร่างกายตัวเองอีกต่อไปแล้วค่ะ อยากมีความสุขบ้าง…