คือปกติ ก็ไม่ได้ยุ้งอะไรกับ เขา สักเท่าไหร เพราะตั้งแต่เกิดมาคนที่เลี้ยงผมคือยาย ตอนนี้อายุผมคือ14 น่ะตอนนี้น่ะครับ คือผมอยู่บ้านเฉยๆ ก็ทำงานบ้าน ออกกำลังกาย
เขา ก็จะชอบบอกให้ไปหาคนนู้นคนนี้ทั้งๆที่ผมไม่ได้อย่ากจะไปไม่ได้อย่ากจะไปหา พอผมพูดกับเขา ไม่อย่ากไป เขาก็ชอบบอกว่า อย่าทำตัวเป็นเด็กไม่มีสังคม หัดรู้จัก พบป่ะ ผู้ใหญ่บ้าง อันนี้ผมคัดลอกจากข้อความที่เขาส่งมาจริงๆเลยน่ะครับ ผมมีความรู้สึกตกใจว่าหึ้ย กูพูดอะไรไปกูพิมพ์อะไรไป คือไม่เคยฟังกันเลยหรอว่ะ แล้วไอ้เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดแค่นี้น่ะ ครับ มันเกิดขึ้นหลายๆ ครั้ง ที่ผมจะปฏิเสธ ไม่ไปร่วมงานบางงานผมมีความรู้สึกที่ว่า อย่ากพักอยู่เงียบๆ เรียนก็เหนือยแล้ว ยังจะต้องไปนู้นไปนี้อีก มันรู้สึกไม่อย่ากทำอะไรเลยมันเหนือย แค่อย่ากอยู่เฉยๆ เหมือนเด็ก คน อื่นๆ ก็แค่นั้น ครับ...