อย่างที่ได้บอกไปว่าตั้งเเต่คบกับแฟนคนนี้มีเเต่เรื่องงาน ขอท้าวความก่อนว่าเราคบกันก็คบกันเพราะทำงานสายงานเดียวกัน ตอนแรกทำคนละบริษัท แต่พอคบกันเขาก็ลาออกจากที่เก่ามาทำที่บริษัทเราด้วยกัน ทีนี้แหละจุดพลิกผัน ช่วงแรกๆคบกันมันก็ปกติ ไม่ได้มีอะไรมากเท่าไหร่เพราะด้วยเวลาพักผ่อนก็น้อย แต่เรื่องอื่นๆคือโอเคหมด เช่น มีเวลาได้ดูหนังด้วยกันบ้าง คุยกันบ้าง เรื่องเซ็กส์บ้าง ก็มีเรื่อยๆ แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ด้วยงานที่มากขึ้น พอวันหยุดก็คือได้อยู่ด้วยกันจริง เเต่ไม่มีโมเม้นใดๆทั้งสิ้น เเม้เเต่เซ็กส์ยังไม่มี ไปเที่ยวด้วยกันเขาบอกเหนื่อยเดินทาง โอเคจบแยกย้าย ก็ไม่มีไรเกิดขึ้น แรกๆเคยนอยเรื่องเซ๋กส์นะ เพราะมันแบบหายไปนานมากจริงๆ แต่หลังๆมาคือนอยเรื่องที่เขาไม่มีเวลาแม้เเต่จะคุยด้วย ทั้งที่อยู่ออฟเดียวกัน ทำงานเห็นหน้ากันทุกวัน เลิกงานเขาก็ไม่ได้มีเเม้เเต่เวลาจะถามเราว่าเหนื่อย เคยมีครั้งนึงเขาถามเราว่าเหนื่อยไหม เเล้วเราร้องไห้ เขาบอกนอนได้เเล้ว พรุ่งนี้ต้องทำงานโดยที่ไม่ได้ถามเลบว่ามันเกิดจากอะไร แต่เราก็ไม่ได้พูโอะไรเพราะงานเราเหนื่อยมาก งานเขาก็เหนื่อยเช่นกัน เเล้วมันบั่นทอนจิตใจเข้าไปเรื่อยๆ แบบ มานั่งคิดว่าเออหรือจริงๆเเล้วมันจะไปต่อไม่ได้ เพราะส่วนตัวเป็นคนที่ติดแฟน ชอบมีโมเม้น อ้อน บอกรักหรืออะไรที่หวานๆบ้าง จริงๆดีเทลในความสัมพันธ์มันเยอะกว่านี้ แต่เอาแค่พอประมาณ เราเคยเอาเรื่องนี้ไปคุยกับเพื่อน ปรึกษาเพื่อน เเต่เขาก็บอกว่าเรางี่เง่า เข้าใจแฟนบ้าง เหนื่อยงานอะไรแบบนี้ คือเราไม่ได้ต้องการให้เขาสนใจเราแบบทุกวันหรือตลอดเวลา เเค่สนใจบ้าง ใส่ใจบ้าง วันๆมีเเต่เรื่องเงิน งาน กินข้าว นอกนั้นไม่มีอะไรเลย ไม่มีแบบไม่มีจริงๆ คำถามคือ เราควรจะทำยังไงกับความสัมพันธ์ เขาบอกแค่ว่าช่วงนี้มันงานเยอะ รอจบงานในช่วงนี้ไปก่อน ทั้งที่เวลาผ่านมาเป็นปีๆเเล้ว ความรักในวัยงานมันควรจะเป็นแบบนี้จริงๆหรอ