ปัจจุบันจขกท.เรียนอยู่ที่คณะศิลปศาสตร์ มหาลัยการแพทย์แห่งหนึ่งย่านศาลายา ( หลายคนอาจจะไม่รู้ว่ามีคณะที่สอนภาษาด้วย ) เอกภาษาอังกฤษ ชั้นปีที่ 1 ค่ะ เท้าความก่อนว่าช่วงม.ปลายเรียนโรงเรียนวิทยาศาสตร์มาก่อน ม.ต้นเองก็เช่นกัน แต่รู้ตัวมาตลอดว่าไม่ชอบวิทย์ 555555 แต่ด้วยปัญหาทางการเงินที่บ้านในช่วงนั้นเลยตัดสินเรียนสายวิทย์ โรงเรียนที่ให้ทุน 100% เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย ณ ตอนนั้นคิดว่าในเมื่อไม่ได้เสียค่าเทอม ค่ากิน ค่าที่พัก ก็คงขอที่บ้านไปเรียนพิเศษเสริมได้ ตอนนั้นอยากจะเข้า ir จุฬา บัญชีบริหารจุฬา อักษรจุฬา ยังไม่มั่นใจแต่คิดว่าคงไม่หนีไปไหนไกลจากคณะเหล่านี้ ( ตั้งใจด้วยว่าจะสอบรอบ 3 คงจะไม่ส่งพอร์ตแน่ ๆ เพระาอยู่โรงเรียนวิทย์คงไม่มีโอกาสได้ทำกิจกรรมดี ๆ ทงสายนี้เท่าโรงเรียนอื่นที่มีสอนสายศิลป์ อีกด้วยที่รรนี้กิจกรรมสายวิทย์ ๆ มันแน่นมาก ) แต่ความเป็นจริงกับสิ่งที่คิดมันต่างกันมากค่ะ พอเข้ามาเรียนเราเรียนหนักมาก เข้าแลปแทบจะทุกวัน เนื้อหาที่เรียนก็เยอะมากกกกก ทั้งยังต้องทำโครงงานด้วย เรียนหนักมาก ๆ จนลืมเป้าหมายและแผนที่เคยวางไว้เลย ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่ผ่านในรั้วโรงเรียนวิทยาศาสตร์พูดตรง ๆ คือไม่มีความสุขค่ะ ทุกข์อยู่นาน แต่ก็อยากรักาาเกรดไว้ให้ดี เพราะเรารู้ตั้งแต่แรกว่าเราไม่ชอบทางด้านนี้ เวลาเรียนในห้องเลยอ่านหนังสือวิชาอื่น เวลามีกิจกรรมอะไรที่ไม่ใช่วิทย์ ๆ เราก็จะทำหมด ตอนนั้นเลยมีโอกาสได้เป็นพิธีกรภาษาอังกฤษในงานระดับประเทศที่มีทั้งนายก รัฐมนตรีต่าง ๆ มาร่วมงาน ( เอาจริงก็ไม่ได้ภูมิใจหรือดีใจหรอกที่คนพวกนี้มาดู 55555555 สต.ไม่ปลื้มการทำงานของรบชุดนี้เท่าไหร่ แต่ก็รู้สึกว่าเออ นี่งานใหญ่ ) มีโอกาสได้เข้าแคมป์ฝึกพิธีกร เรียนการออกเสียง ศัพท์ภาษาอังกฤษเชิงวิชาการต่าง ก็ทำให้รู้ว่าจริง ๆ อาจจะอยากเรียนเอกอังกฤษ พอเข้าไปดูพวกวิชาที่จะได้เรียนก็ว้าวมากค่ะ ตรงนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้อยากเข้าเรียนเอกอิ้ง ( ช่วงประมาณ ม. 5 ) ช่วงที่ต้องส่งพอร์ตมาดูผลงานเก่า ๆ ว่าพอจะส่งพอร์ตมอไหนได้บ้าง คณะอะไรได้บ้าง มันก้เหมือนไซโคตัวเองว่าเหมาะกับเอกอิ้งมาก ทั้งงานพิธีกร ค่ายผู้นำนานาชาติ และอื่นๆ ๆ ที่เรามีโอกาสได้ใช้ภาษาเยอะมาก ๆ พอขึ้น ม.6 มอสีน้ำเงินเปิดรับพอร์ตช่วงแรก ๆ ก็เลยลองส่งไป ก็ตั้งใจทำมากนะคะ สุดท้ายก็ติด ตอนนั้นคือใจมันไม่เอาอะไรแล้วเหนื่อยด้วย ท้อแท้ ไม่อยากอ่านหนังสือไปสอบรอบ 3 แล้ว พอมาดูสภาพแวดล้อม ค่าครองชีพที่ศาลายา พบว่ามันโอเคมาก ๆ เราเองที่มาจากภาคเหนือ แต่อยากเรียนมหาลัยในกทม มอสีน้ำเงินนี้เลยตอบโจทย์เรามาก ไม่ได้อยู่ในเมือง แต่ก็ใกล้กรุงเทพ ไม่วุ่นวาย เข้าเมืองง่าย
ตอนที่ติดพอร์ต เราติดสองที่คือมหาลัยสีม่วงชื่อดังภาคเหนือ กับ มหาลัยนี้ เราเลือกที่นี่เพราะไม่อยากอยู่ใกล้บ้าน ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดนาน ตัดสินใจค่อนข้างเร็วว่าจะยืนยันสิทธิ์เลย อะไร ๆ มันก็ดูจะไปได้ดี ชีวิตในฝันมาก ช่วงที่ว่างจากการรอเข้ามหาลัยจริง ๆ เกือบครึ่งปีนะ แต่เราเปื่อยมาก เหมือนเราทรมานจากวิทยาศาสตร์จนมาถึงจุดที่ปล่อยได้ แบบปล่อยได้จริง ๆ แล้ว เราเลยปล่อยใจเต็มที่เลย พอว่างก็เลยมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา "อยากเรียนนิติ" ซึ่งเป็นคณะที่สมัยม.ต้นอยากเรียนมากค่ะ ซื้อหนังสือกฎหมายมาอ่านตั้งแต่อายุ 13 14 แถมตอนนั้นเกาหลีชอบทำซีรีส์กฎหมาย เลยอยากเรียนมากกก แต่บังเอิญโชคร้ายที่การเมืองไทยตอนนั้นไม่ค่อยดี เราตามข่าวตลอด ความฝันเด็กคนนั้นพังทลายลง เราไม่ศรัทธากับกฎหมายไทย ระบบราชการไทยอีกต่อไปแล้ว เลยทิ้งความฝันแล้วไม่เคยหันกลับไปมองอีกเลย สุดท้ายช่วงที่ว่าง หัวโล่ง หลังติดพอร์ตนี่แหละ เราเลยตัดสินใจลงเรียนนิติรามอีกใบนึงค่ะ เรียนควบไปเลย เคยชอบอยู่แล้ว ละก็สนใจอาชีพ law firm ด้วย คิดว่าถ้าเรียนควบกับเอกอิ้งคงไปได้ไกล ดูสนุกด้วย เป็นศาสตร์สองแขนงที่ชอบ
นิติรามก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้มั่นใจกับการมาเรียนเอกอิ้งที่มอนี้มาก ๆ ค่ะ เพราะเราคิดว่ามันน่าจะไม่หนักเท่าอักษร แถมยังจบ 3 ปีครึ่งได้ด้วย เราเลยคิดว่าการมาเรียนที่นี่ข้อได้เปรียบคือเราจะได้เรียนนิติรามได้ด้วย แถมยังไปทำงานพาร์ทไทม์ได้อีก เพราะมันน่าจะไม่หนักมาก ถ้าเราไปเรียนพวกอักษร รัฐศาสตร์ บริหาร การได้เรียนนิติรามอาจจะไม่เกิดขึ้น การทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วยก็อาจจะไม่เกิดขึ้นเช่นกัน
** อ้อ ช่วง ม.5 จนถึงปัจจุบันเราอยากเป็นแอร์มาก ชอบทุกอย่างที่เกี่ยวกับการบิน งานบริการ เลยเป็นอีกหนึ่งเหตุผลหลักที่ทำให้เลือกเอกอิ้งค่ะ เรามีความฝันเยอะมาก ชอบกาแฟ ชอบทำเครื่องดื่มเลยอยากเปิดร้านของตัวเองด้วย ก็เลยคิดอีกว่าเรียนอะไรก็เรียนไปเหอะ 555555 สุดท้ายถ้าเข้าช่วงที่ต้องทำงานก็คงต้อง re-learn อยู่ดี
แต่เรื่องมีอยู่ว่า พอเข้ามาเรียนแล้ว ไม่เป็นอย่างที่คิดค่ะ ในเรื่องของเนื้อหาการเรียน ด้วยความที่เป็นมหาลัยที่ขึ้นชื่อทางด้านการแพทย์ วิชาเสรีที่มีให้เลือกมันเลยออกแนววิทย์ ๆ ไปซะเยอะ เด็กที่ชอบสายสังคม ภาษา มันเลยไม่ค่อยอิ่ม แต่ก็ใช่ว่าจะมีมีศิลป์เลยนะ มอนี้ยังมีคณะสังคมอยู่ แต่มันแค่ไม่เท่ามหาลัยอื่นที่มีพวกคณะ เศรษฐศาสตร์ รัฐศาสตร์ นิติ อะไรแบบนี้ ด้วยความที่เราสนใจด้านเศรษฐศาสตร์ บริหาร รัฐศาสตร์ นิติ อะไรเทือก ๆ นี้อยู่แล้ว ก็เลยคิดว่าถ้าอยู่มออื่นคงจะได้เรียนเสรีฟิน ๆ แบบนั้น555555555 แต่ที่นี่กลับไม่มีให้เราเพราะมันำม่มีคณะเหล่านี้ มีแค่สังคมกับศิลปศาสตร์ที่เป็นเวย์นี้ แถมวิชาเรียนของเอก ปี 1 พูดตรง ๆ ว่ายังทำไม่ถึง ชื่อวิชาดูน่าเรียนจริง แต่วิชาการสอน หรือ ตัวเนื้อหาวิชาข้างในจริง ๆ มันยังทำไม่ถึง ตอนนี้เท่าที่เรียนมาเราชอบแค่วิชาประวัติศาสตร์ อาจารย์สอนดีค่ะ สอนให้เห็นถึงความเป็นจริงของสังคม ชอบให้แนวคิดดี ๆ ดีจนทำให้อยากลาออก 555555 เพราะปัจจุบันมองว่าเอกอิ้งคงไม่ตอบโจทย์กับโลกปัจจุบันแล้ว อจมักจะบอกว่าจริง ๆ มันก็เป็นมาตั้งนานแล้ว สมัยก่อน พวกอักษรเนี่ยเป็นคณะของผู้ดี เจ้าคนนายคน ด้วยความที่ไม่ใข่ศาสตร์เฉพาะทาง เรียนเอาฟีล แค่รู้สึกว่าชอบก็เรียน ไม่ได้สนใจว่าอนาคตจะเป็นยังไงมากหรอกเพราะยังไงก็มีทุนเดิมดีอยู่แล้ว พอฟังแบบนี้ก็ทำให้กลับมาคิด ว่ามันก็เป็นแบบที่เขาพูดจริง ๆ ยิ่งการเข้ามาของ Ai ทำให้คณะนี้สั่นไปตึก
ตอนนี้เลยคิดหนักเลยว่า หรือจะซิ่วดี มองไปมองมามันก็ดูไม่ตอบโจทย์จริง ๆ แต่ก็ลองย้อนถามตัวเองดูอีกรอบว่า ไม่ตอบโจทย์ใคร ? เราหรือสังคม ? พอมามองความฝันที่มีกับสิ่งที่ทำ ก็ทำให้รู้ว่าการตัดสินใจของเรามันมีที่มาที่ไป มีเหตุผลนะ แต่แค่ยังไม่ชัวร์ แล้วก็เรียนแล้วยังไม่รู้สึกอิ่มใจ เพราะเอาจริง ๆ คือเรียนที่รามอิ่มใจกว่าค่ะ มันเลยให้ความคิดนี้ชัดขึ้นว่าที่นี่ยังไม่ตอบโจทย์ อาจารย์รามสอนเก่งมาก ไม่ใช่สอนแค่เนื้อหาวิชาการ แต่สอนให้โลกเป็น นำสิ่งที่รู้ไปประยุกต์ใช้ ชี้ทางสว่างให้เห็นในหลาย ๆ รอบที่เรียน เรียนกับความเป็นจริง เราสนุกมากเลยที่เรียนที่ราม แต่ไม่ได้ให้เวลากับมันเต็มที่เท่าไหร่ เพราะก็เรียนที่มอหลักนี้ทุกวัน เสาร์อาทิตย์ก็ทำงานพาร์ทไทม์ด้วย เรารู้สึกว่ามหาลัยนี้ยังไม่ตอบโจทย์เรามาก แต่ถ้าจะซิ่วก็เป็นเรื่องใหญ่มาก ค่าใช้จ่ายตลอด 1 ปีที่เกิดขึ้น รวม ๆ ก็แสนกว่านี้ เราทิ้งมันไปเลย ถ้าจะซิ่วเราก็คงต้องหาทุน ซึ่งก้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ
รู้สึกไม่มั่นใจค่ะ อยากให้ทุกคนได้ลองอ่าน แล้วเสนอความเห็นว่าควรซิ่วหรือควรอยู่ต่อแล้วทำให้เต็มที่ดีคะ และถ้าจะซิ่วปัจจุบัน คณะอะไรที่จะตอบโจทย์ ?
เอกอังกฤษในตอนนี้ยังน่าเรียนมั้ยคะ ถ้าไม่แล้วคณะอะไรตอบโจทย์?
ตอนที่ติดพอร์ต เราติดสองที่คือมหาลัยสีม่วงชื่อดังภาคเหนือ กับ มหาลัยนี้ เราเลือกที่นี่เพราะไม่อยากอยู่ใกล้บ้าน ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดนาน ตัดสินใจค่อนข้างเร็วว่าจะยืนยันสิทธิ์เลย อะไร ๆ มันก็ดูจะไปได้ดี ชีวิตในฝันมาก ช่วงที่ว่างจากการรอเข้ามหาลัยจริง ๆ เกือบครึ่งปีนะ แต่เราเปื่อยมาก เหมือนเราทรมานจากวิทยาศาสตร์จนมาถึงจุดที่ปล่อยได้ แบบปล่อยได้จริง ๆ แล้ว เราเลยปล่อยใจเต็มที่เลย พอว่างก็เลยมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา "อยากเรียนนิติ" ซึ่งเป็นคณะที่สมัยม.ต้นอยากเรียนมากค่ะ ซื้อหนังสือกฎหมายมาอ่านตั้งแต่อายุ 13 14 แถมตอนนั้นเกาหลีชอบทำซีรีส์กฎหมาย เลยอยากเรียนมากกก แต่บังเอิญโชคร้ายที่การเมืองไทยตอนนั้นไม่ค่อยดี เราตามข่าวตลอด ความฝันเด็กคนนั้นพังทลายลง เราไม่ศรัทธากับกฎหมายไทย ระบบราชการไทยอีกต่อไปแล้ว เลยทิ้งความฝันแล้วไม่เคยหันกลับไปมองอีกเลย สุดท้ายช่วงที่ว่าง หัวโล่ง หลังติดพอร์ตนี่แหละ เราเลยตัดสินใจลงเรียนนิติรามอีกใบนึงค่ะ เรียนควบไปเลย เคยชอบอยู่แล้ว ละก็สนใจอาชีพ law firm ด้วย คิดว่าถ้าเรียนควบกับเอกอิ้งคงไปได้ไกล ดูสนุกด้วย เป็นศาสตร์สองแขนงที่ชอบ
นิติรามก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้มั่นใจกับการมาเรียนเอกอิ้งที่มอนี้มาก ๆ ค่ะ เพราะเราคิดว่ามันน่าจะไม่หนักเท่าอักษร แถมยังจบ 3 ปีครึ่งได้ด้วย เราเลยคิดว่าการมาเรียนที่นี่ข้อได้เปรียบคือเราจะได้เรียนนิติรามได้ด้วย แถมยังไปทำงานพาร์ทไทม์ได้อีก เพราะมันน่าจะไม่หนักมาก ถ้าเราไปเรียนพวกอักษร รัฐศาสตร์ บริหาร การได้เรียนนิติรามอาจจะไม่เกิดขึ้น การทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วยก็อาจจะไม่เกิดขึ้นเช่นกัน
** อ้อ ช่วง ม.5 จนถึงปัจจุบันเราอยากเป็นแอร์มาก ชอบทุกอย่างที่เกี่ยวกับการบิน งานบริการ เลยเป็นอีกหนึ่งเหตุผลหลักที่ทำให้เลือกเอกอิ้งค่ะ เรามีความฝันเยอะมาก ชอบกาแฟ ชอบทำเครื่องดื่มเลยอยากเปิดร้านของตัวเองด้วย ก็เลยคิดอีกว่าเรียนอะไรก็เรียนไปเหอะ 555555 สุดท้ายถ้าเข้าช่วงที่ต้องทำงานก็คงต้อง re-learn อยู่ดี
แต่เรื่องมีอยู่ว่า พอเข้ามาเรียนแล้ว ไม่เป็นอย่างที่คิดค่ะ ในเรื่องของเนื้อหาการเรียน ด้วยความที่เป็นมหาลัยที่ขึ้นชื่อทางด้านการแพทย์ วิชาเสรีที่มีให้เลือกมันเลยออกแนววิทย์ ๆ ไปซะเยอะ เด็กที่ชอบสายสังคม ภาษา มันเลยไม่ค่อยอิ่ม แต่ก็ใช่ว่าจะมีมีศิลป์เลยนะ มอนี้ยังมีคณะสังคมอยู่ แต่มันแค่ไม่เท่ามหาลัยอื่นที่มีพวกคณะ เศรษฐศาสตร์ รัฐศาสตร์ นิติ อะไรแบบนี้ ด้วยความที่เราสนใจด้านเศรษฐศาสตร์ บริหาร รัฐศาสตร์ นิติ อะไรเทือก ๆ นี้อยู่แล้ว ก็เลยคิดว่าถ้าอยู่มออื่นคงจะได้เรียนเสรีฟิน ๆ แบบนั้น555555555 แต่ที่นี่กลับไม่มีให้เราเพราะมันำม่มีคณะเหล่านี้ มีแค่สังคมกับศิลปศาสตร์ที่เป็นเวย์นี้ แถมวิชาเรียนของเอก ปี 1 พูดตรง ๆ ว่ายังทำไม่ถึง ชื่อวิชาดูน่าเรียนจริง แต่วิชาการสอน หรือ ตัวเนื้อหาวิชาข้างในจริง ๆ มันยังทำไม่ถึง ตอนนี้เท่าที่เรียนมาเราชอบแค่วิชาประวัติศาสตร์ อาจารย์สอนดีค่ะ สอนให้เห็นถึงความเป็นจริงของสังคม ชอบให้แนวคิดดี ๆ ดีจนทำให้อยากลาออก 555555 เพราะปัจจุบันมองว่าเอกอิ้งคงไม่ตอบโจทย์กับโลกปัจจุบันแล้ว อจมักจะบอกว่าจริง ๆ มันก็เป็นมาตั้งนานแล้ว สมัยก่อน พวกอักษรเนี่ยเป็นคณะของผู้ดี เจ้าคนนายคน ด้วยความที่ไม่ใข่ศาสตร์เฉพาะทาง เรียนเอาฟีล แค่รู้สึกว่าชอบก็เรียน ไม่ได้สนใจว่าอนาคตจะเป็นยังไงมากหรอกเพราะยังไงก็มีทุนเดิมดีอยู่แล้ว พอฟังแบบนี้ก็ทำให้กลับมาคิด ว่ามันก็เป็นแบบที่เขาพูดจริง ๆ ยิ่งการเข้ามาของ Ai ทำให้คณะนี้สั่นไปตึก
ตอนนี้เลยคิดหนักเลยว่า หรือจะซิ่วดี มองไปมองมามันก็ดูไม่ตอบโจทย์จริง ๆ แต่ก็ลองย้อนถามตัวเองดูอีกรอบว่า ไม่ตอบโจทย์ใคร ? เราหรือสังคม ? พอมามองความฝันที่มีกับสิ่งที่ทำ ก็ทำให้รู้ว่าการตัดสินใจของเรามันมีที่มาที่ไป มีเหตุผลนะ แต่แค่ยังไม่ชัวร์ แล้วก็เรียนแล้วยังไม่รู้สึกอิ่มใจ เพราะเอาจริง ๆ คือเรียนที่รามอิ่มใจกว่าค่ะ มันเลยให้ความคิดนี้ชัดขึ้นว่าที่นี่ยังไม่ตอบโจทย์ อาจารย์รามสอนเก่งมาก ไม่ใช่สอนแค่เนื้อหาวิชาการ แต่สอนให้โลกเป็น นำสิ่งที่รู้ไปประยุกต์ใช้ ชี้ทางสว่างให้เห็นในหลาย ๆ รอบที่เรียน เรียนกับความเป็นจริง เราสนุกมากเลยที่เรียนที่ราม แต่ไม่ได้ให้เวลากับมันเต็มที่เท่าไหร่ เพราะก็เรียนที่มอหลักนี้ทุกวัน เสาร์อาทิตย์ก็ทำงานพาร์ทไทม์ด้วย เรารู้สึกว่ามหาลัยนี้ยังไม่ตอบโจทย์เรามาก แต่ถ้าจะซิ่วก็เป็นเรื่องใหญ่มาก ค่าใช้จ่ายตลอด 1 ปีที่เกิดขึ้น รวม ๆ ก็แสนกว่านี้ เราทิ้งมันไปเลย ถ้าจะซิ่วเราก็คงต้องหาทุน ซึ่งก้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ
รู้สึกไม่มั่นใจค่ะ อยากให้ทุกคนได้ลองอ่าน แล้วเสนอความเห็นว่าควรซิ่วหรือควรอยู่ต่อแล้วทำให้เต็มที่ดีคะ และถ้าจะซิ่วปัจจุบัน คณะอะไรที่จะตอบโจทย์ ?