สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กคนนึงที่กำจะจบม.6 ช่วงนี้กำลังยุ่งกับการหาที่เรียนต่อเลย ไหนจะเครียดเรื่องงาน กิจกรรมที่โรงเรียนอีก เยอะเเยะมากมายสำหรับเด็กคนนึง ผมใช้ชีวิตโสดมาเรื่อยๆตั่งเเต่เลิกกับเเฟนคนเเรกไป ซึ่งถ้านับตั้งแต่วันที่เลิกกับเเฟนก็น่าจะ 2 ปีกว่าๆได้แล้วแหละ สำหรับบางคนอาจจะไม่นานมากแต่สำหรับผมมันก็นานพอที่ผมสามารถทบทวนเรื่องต่างๆของตัวเองได้เลย ด้วยความที่อยู่กับตัวเองมานานก็เลยได้ทบทวนตัวเองค้นหาตัวเองและรู้สึกว่าตัวเองเติบโตขึ้นเยอะกว่าเดิมมาก มันทำให้ผมรักตัวเองมากขึ้น ซึ่งสิ่งเหล่านั้นมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีกับการที่ได้อยู่คนเดียว

   พอมาช่วงนี้ทำไมผมรู้สึกทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมเคยสนุกกับมัน มันกลับน่าเบื่อขึ้นทุกที ตอนนี้ผมไม่สามารถหาสิ่งอื่นแทนเพื่อลบความเบื่อนี้ออกไป ด้วยความที่ผมอยู่สภาพแวดล้อมแบบนี้อยู่สังคมแบบนี้เเบบเดิมๆ ผมเลยทำแต่เรื่องเดิมๆช่วงแรกๆก็สนุกแต่ช่วงหลังๆเบื่อมากๆ ผมรู้สึกว่าผมห่างเหินจากความรักเหลือเกิน

   จนกระทั้งมีคนเข้าหาผมเริ่มมีคนชอบผมบ้าง บางครั้งในใจผมก็อยากตอบตกลงที่จะคุยกับเขาแบบจริงจัง แต่ผมก็กลัว กลัวว่าตัวเองจะไม่ได้อยู่แบบเดิม กลัวว่าตัวเองจะไม่ได้ใช้ชีวิตเหมือนตอนที่อยู่คนเดียวแบบเดิม และผมก็กลัวว่าผมอาจจะติดอยู่ในห้วงภวังค์ความรักอาจจะด้วยอารมณ์แบบไหนก็ตาม อาจส่งผลให้ผมหลุดโฟกัสเป้าหมายของผม แต่ถ้าหากมีคนที่เข้าใจเราจริงๆมันก็ไปได้รอดและผมก็เข้าใจ แต่มันก็ต้องเสี่ยงอยู่ดีถ้าเราอยากจะหาใครสักคน

   แต่และแล้วด้วยความที่ผมกังวลมากเกินไปสุดท้ายผมก็กลับมาอยู่คนเดียวเหมือนเดิม แล้วมันก็น่าเบื่อมากๆเหมือนเดิมอีกแล้ว 

**ผมแค่อยากจะพูดอะไรสักอย่าง ถ้าคนที่เข้ามาอ่านมีอะไรแนะนำสามารถแนะนำผมได้เลยหรืออยากจะชวนผมคุยอะไรก็สามารถถามได้เลย