เรื่องที่เราจะเล่ามันคือเรื่องในอดีตที่เคยผ่านมาแล้วนะคะ

คือตอนนั้นพ่อชายเราเป็นอะไรไม่รู้ชอบมาแกล้งให้เราตกใจชอบแฮร่ใส่เรา(ภาษาอีสาน-จาด)บ่อยมากๆจนเรากลายเป็นคนตกใจง่ายแล้วเพื่อนชวนเราเล่นเกมฟีฟายก็เป็นเกมยิงปืนตอนนั้นเราเล่นยิงปืนไปเราจำได้ว่าเราตกใจมากๆขนาดลดเสียงแล้วก้ตกใจแต่ถ้าเราลดเสียงมากๆมันจะไม่ได้ยินเสียงอื่นเลยเราก็พยายามเล่นต่อให้ได้เพราะเราก็ไม่ได่อยากตกใจง่ายอ่ะจนหลังๆมาพี่ก็ไม่แกล้งแล้ว+กับเราเล่นเกมนี้บ่อยๆก็เริ่มชินหายตกใจง่ายแล้ว แต่ตอนปัจจุบันก็ตกใจง่ายนะแต่ไม่หนักตอนนั้นหนักมากกกกจนเรายังกลับมานึกเลยอ่ะว่าทำไมตกใจอะไรขนาดนั้น