จากหัวข้อกระทู้เลยครับ ผมมีแฟนคนนึง ปัจจุบันอายุเท่ากัน มีงานทำแล้วทั้งคู่ เรื่องของเรื่องคือ เขาเป็นคนขี้เกียจครับ เวลาจะไปทำงานผมต้องปลุกต้องเร่งไม่งั้นสาย ผมบ่นไปหลายรอบ เรื่องความรับผิดชอบเรื่องเวลา เขาก็เหมือนจะฟังแต่ไม่ทำอยู่ดี ซึ่งผมเป็นคนถูกสอนมาให้ตรงต่อเวลา อันนี้ผมไม่โอเคมากๆ เวลาไปไหนมาไหน ก็จะเลทตลอด บางทีเขาอยู่บ้านเฉยๆ แค่อาบน้ำแต่งตัวรอ ยังไม่ทำเลยครับต้องให้ผมมาเร่ง สุดท้ายก็สาย 
   มาเรื่องขี้เกียจ ผมเป็นคนทำอะไรเองตั้งแต่เด็ก และเป็นคนแอคทีพชอบทำโน่นทำนี้ พอมาเจอคนไม่ทำอะไรเลย ผมนี้งงเลย วันหยุดเสื้อผ้าตัวเองไม่เคยซัก จานไม่เคยล้าง ห้องไม่เคยกวาดไม่เคยถู แรกๆผมยอม ผมทำเองหมด พอไปสักพักนึงผมลองใจดูว่า ผมทำแค่ส่วนของผม ซักผ้าผมซักแค่ของตัวเอง กินข้าวผมก็ล้างแค่ของตัวเอง สรุปเขาก็ไม่ทำอยู่ดี เขาบอกว่าแม่เขาทำให้ทุกอย่างเพราะเป็นลูกคนเล็ก ผมว่าน่าจะเพราะแบบนี้แหละ ตอนนี้เขามาอยู่บ้านผม แม่ผมก็ไม่โอเคกับพฤติกรรมแบบนี้ แต่แกไม่ว่าผญตรงๆะครับ แกแค่ถามผมว่าผมเหนื่อยไหม จะไปกันรอดไหม วันๆนึงแค่กินกับนอน
      หน้าที่การงานผมตอนนี้ถือว่ามั่นคงกว่าเขา ผมเรียนจบแล้ว มีงานที่มันคงแล้ว ส่วนเขายังเรียนไม่จบดรอบไว้ การงานก็ไม่มั่นคง เป็นพาร์ทไทมท์ วันๆนึงบ่นจะลาออกกับผมเป็นร้อยรอบ แต่ก็ไม่หางานใหม่สักที จากทั้งหมดทั้งมวลที่เล่ามา ข้อดีของเขาคือ เขาซื่อสัตย์ เขารักผมมาก ผมอยากปรึกษาว่าผมควรจะพอแล้วดีไหมครับ ที่อยู่ด้วยกันตอนนี้เพราะรัก กับสงสาร