สวัสดีครับทุกคน คุกกี้อายุ 37 จบป.ตรีด้านนิเทศจากม.เกริกมาครั้งนึง รับปริญญามา2ปีแล้ว แต่ไม่มีงาน อยู่ในบ้านเฉยๆมาสองปี

คิดว่า.....เราไม่ทำอะไรเลยมันเหมือนเราไร้คุณค่า จึงรู้สึกว่าการมีการศึกษาอีกครั้งเป็นการเพิ่มคุณค่าในชีวิต ไม่ใช่ป.โท แต่คือป.ตรีใบที่สอง

ถ้าไม่ได้ทำตามความใฝ่ฝันเรื่องดนตรีสาขาประพันธ์เพลงของคณะศิลปฯที่ม.รามคำแหงซึ่งการเรียนการสอนทางนี้มหาวิทยาลัยดันคิดค่าเทอมตั้งหมื่นเจ็ดบอกว่าการสอนคณะศิลปฯมันมีความพิเศษ ถ้าไม่ได้โอกาสเรื่องดนตรี คุกกี้ก็ต้องเรียนอย่างอื่น ราคาสามพันเจ็ดกว่าๆเอง

และจะเอาไงดี คนมันหัวไม่ดีได้ทดสอบอ่านวิชาเคมี ปรากฏว่าหัวสมองไม่รับ ท่องจำก็เข้าไปน้อย ง่า ทางคณะวิทยฯนี่สมองเราฟื้นฟูสาระวิทยฯไม่ไหวแน่

งั้นขอเลือกบริหารธุรกิจละกัน เป็นอิสระต่ออายุด้วยในเรื่องอาชีพ

ยังไงดีล่ะ หัวเรามันไม่ดีและม.รามคำแหงจบยากอีกด้วย คุกกี้ต้องใช้เวลาเรียนรู้ ใช้เวลาจดจำน่ะมันนานมาก

ป.ล. มีคำสอนเรื่องคนหัวไม่ดีนั้นเป็นกลุ่มคนที่ต้องท่อง อ่าน ให้ได้ทุกวัน