สวัสดีค่ะ ท่าทุกคนที่กำลังอ่าน อยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ จะวางตัวและทำยังไงต่อค่ะ  ขอแบบไม่โลกสวยโลกความเป็นจริง

เรากับแฟนอายุ25ค่ะ คบกันได้3ปี แฟนพึ่งเรียนจบ ยังไม่มีงานทำมั่นคง กำลังบวชไม่กี่เดือนนี้ และจับทหารในปีหน้า พ้นจากเรื่องพวกนี้ถึงจะวางแพลนหางานมั่นคงทำจริงๆจังๆแต่ตอนนี้ก็ทำโรงงานเล็กๆรอ บ้านแฟนมีฐานะมีที่มีทาง พ่อแม่ฝากเงินเข้าบัญชีให้ทุกเดือน  ส่วนเราเองบ้านไม่รวย ทางบ้านไม่มีสมบัติหรืออะไรเลย แต่ชีวิตตอนนี้ก็ไม่ได้ลำบาก  อาศัยอยู่บ้านกับคุณเเม่ เรามีรถยนต์1คัน มีงานมั่นคงแล้ว  

เรื่องที่เรากังวลคือ กลัวว่า30แล้วจะยังย่ำอยู่กับที่ไม่ไปไหน บ้านเราไม่มีทรัพย์สมบัติต้องดิ้นรนสร้างเอง ไม่อย่ากคบใครให้เสียเวลาท่าสุดท้ายแล้วจะจบกันไปเฉยๆ ท่าพูดแบบเห็นแก่ตัวเลย เราคบกับแฟนคนนี้ไม่มีอะไรทำให้มั่นใจหรือมั่นคงเลยพ่อแม่เค้าก็ไม่เห็นหัวเรา จังหวะที่มีคนดีๆเข้ามาในชีวิตเรา และเค้าพร้อมให้เรามากกว่านี้ แต่เราก็เลือกไม่ไป  เพราะเราอย่ากมีชีวิตที่ดีกับคนนี้แต่ไม่รู้สุดท้ายที่เรารอถึงวันนั้นเค้าจะเปลี่ยนไปไหม อะไรก็ไม่แน่นอนคบกับแฟนคนนี้ตลอดสามปีเค้าดีกับเรามากค่ะ  แต่มันมองภาพไม่ออกเลยวันข้างหน้าเหมือนคบกันไปเรื่อยๆ โตไปด้วยกันอะไรประมาณนี้  เค้าบอกวันนี้เค้ายังเป็นเเค่เด็กจบใหม่ไม่ดีพอรอเค้าหน่อย แต่เราไม่รู้ได้เลยพอเค้าถึงปลายทางมั่นคงเอาอะไรมามั่นใจว่าเค้าจะยังอยู่ เพราะเเม่เค้ามีแพลนจะให้ไปทำงานที่ตจว. เค้าเองก็พูดมาว่าเธอควรยินดีกับเรานะท่าไปทำงานไกลแต่มั่นคง แต่ท่าเป็นแบบนั้นเราจะไปกันรอดไหม   เรารอแล้วเราจะเสียเวลาไหม
เหมือนเค้ายืนขวางประตูจะเข้าก็ไม่เข้าจะออกก็ไม่ออก