เราอายุ 25 ปี ก่อนหน้านี้เราไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยเรียกได้ว่าใช้ชีวิตโสดมาตลอด ตอนนี้เรารู้สึกสับสนกับชีวิตตัวเองมากค่ะ เรื่องแฟนที่คบกันมาประมาณ 6 เดือน เรามีแฟนเด็กกว่าแต่ไม่น่าจะเป็นปัญหา เขาถือได้ว่าเป็นคนที่ดีมีความรับผิดชอบ มีไม่เข้าใจกันบ้าง แต่เขายังมีความคิดที่ติดเด็กๆอยู่บ้าง เราสองคนมีคุยกันบ้างเรื่องอนาคต 
 
    แต่ทางบ้านเราค่อนข้างหัวโบราณก็คืออยากให้เราหมั้นหมายกันไว้ก่อน (กลัวเป็นขี้ปากชาวบ้านเวลาไปไหนมาไหนกับผู้ชาย) ซึ่งทางฝั่งแฟนเราก็ไม่ได้ติดอะไร
 
    แต่อยู่ ๆ เราก็รู้สึกสับสนขึ้นมาในเรื่องการใช้ชีวิตคู่ ตอนนี้เราเหมือนยืนอยู่ที่ทางแยกที่ต้องตัดสินใจไปต่อคือ การพัฒนาไปใช้ชีวิตคู่ กับ อยู่โสดไปคนเดียวตลอดชีวิต 
 
    สิ่งที่เรากลัวในการใช้ชีวิตคู่คือ เวลาส่วนตัวที่จะไม่ส่วนตัวอีกต่อไป การเสียสละ การที่ต้องใช้ชีวิตกับคนๆนึงไปตลอด มันเหมือนการมีพันธะอะไรสักอย่าง เรามองแม่เราที่มีครอบครัวตื่นเช้ามาทำกับข้าวให้เรา คนรอบข้างที่มีครอบครัว มันรู้สึกแปลกๆและเหมือนเรายังไม่พร้อมที่จะเป็นแบบพวกเขา
 
    เรารู้สึกว่าเรายังอยากมีเวลาส่วนตัว นอนตอนไหนตื่นตอนไหนก็ได้ การใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก อยากทำอะไรก็ได้ทำ แต่การมีแฟนมันก็ดีไปอีกแบบเรามีคนที่คอยพูดคุยคอยปรึกษามีเพื่อนกินเพื่อนเที่ยว 
 
พอเรามองแฟนเราเรารู้สึกสับสนมากค่ะ (เท่าๆที่พิมมาเหมือนเราหวงชีวิตโสดกับเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่านะ)

เราอยากถามความคิดเห็นของเพื่อนๆ อะไรคือการตัดสินใจในการเลือกทางเดินของชีวิตคะ?