ที่สุดก็ลงจอ ได้มีโอกาสดูเสียที

บ้านเราก็มีแบบนี้ แบบลูกอาม่าทั้งสามคน
แถมมีจำนวนเยอะกว่าด้วย เลยหลากแบบกว่า
แต่แม่เราโชคดี เป็นร่มโพธิ์ให้บ้าน ไม่ได้อยู่ลำพังเดียวดาย
ลูกๆเอาใจ ยกย่องให้เกียรติแม่ จนในบางทีลำบากตัวลูก ๆ เองก็มี

บ้านเรามามีความแตกแยกในตอนที่ทุกคนเริ่มกลางคนกันแล้ว
แรกๆ ข้างพวกเราเดียวกันอยู่กับแม่ ก็จะก่นด่าอีกฝั่ง
แต่สำหรับเรา หลังๆ เราจะไม่พูดว่าอีกฝ่ายแล้ว เพราะเรากลัวแม่สะเทือนใจ
บางทีเราก็ต้องฝืนใจชมพวกมัน
เพื่อให้แม่ที่เริ่มหลงๆ สบายหูสบายใจว่า ลูกเขานั้นเขาเลี้ยงมาดีแล้ว

ให้ย้อนเวลาได้ ก็คงมากเกิดอยู่กับพ่อแม่นี้แหละ
คงไม่มีใครรักเราได้เท่าเขา ไม่รู้ว่าติดหนี้อะไรเรา ต้องมาดูแลเลี้ยงเราขนาดนี้
พ่อก็ไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่า แม่จะเหลือเวลาอยู่ให้เรารักตอบได้อีกกี่ปีนะ