ห้องคอมที่เราเรียน มันมีกระจกกั้นระหว่างห้องทำให้คนที่อยู่ตรงข้ามกันมองเห็นกันได้ แล้วมีอยู่วันนึง รุ่นน้องเดินมานั่งห้องตรงข้าม
เราเลยโบกมือให้น้อง น้องเขาก็ยิ้ม แล้วก็โบกให้กลับ เราเฝ้ารอทุกวันจันทร์ ให้ได้เรียนคาบนั้นจะได้เจอน้องเขาอีก รอตลอดจริงๆนะ จนบางครั้งเจอกันแบบต่อหน้าก็ไม่ได้คุยกัน แค่ยิ้มให้กันเฉยๆ มันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
จนมันรู้สึกอยากคุย อยากเจอ ทั้งที่ยังไม่เคยคุยกันแม้แต่คำเดียว เราไม่รู้ว่าน้องเขาคิดยังไง แต่เราอยากเจอทุกวันเลย แต่ตอนนั้นมีการขึ้นหอประชุมแล้วเราเดินลงมาเจอกลุ่มน้องเขา แต่มีเพื่อนคนนึงเดินมาถามเราว่า ต้องไปไหนต่อ เราเลยคุยกับเพื่อนคนนั้นสักพัก แล้วน้องเขาก็วิ่งหนีไป แล้วเพื่อนน้องเขาก็บอกว่า ไอ...เขินพี่คนนี้อีกแล้ว  ตอนเราได้ยินดีใจมากเลยนะไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ แต่มันอยากเข้าหา แล้วเราเคยไปถามเพื่อนน้องเขาอีกคนนึง เพื่อนน้องเขาบอกว่า น้องเขานิสัยไม่ดี ชอบลวนลามผู้หญิง  ตอนเราได้ยินเราแบบ มันพูดไม่ถูกเลยอ่ะ  เพราะน้องเขาดูไม่ใข่คนแบบนั้นมันเสียใจเหมือนโดนบอกเลิก ทั้งที่ไม่เคยแม้แต่คุย แต่เราแอดน้องไปทุกช่องทางแล้ว แต่น้องไม่รับเลย คงเพราะไม่รู้จักเฟสเราไอจีเรา ไม่รู้ว่าเป็นเราอ่ะ555  เราก็ตัดใจและก็พยายามลืมๆมันไป แต่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราเลยอยากรู้ว่า ถ้าเป็นทุกคน ทุกคนจะคุยกับน้องเขาสักครั้งก่อนไหม ค่อยตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อ หรือปล่อยไปแบบนี้เลย มันเป็นสีสันเล็กๆในวัยเรียนสุดๆ💝(แอบซึมไป2-3วัน)