ตัวเราเองไม่คิดหรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันหน้าหรือวันนี้หรือไม่ก็อาจจะเป็นไปในการทำผิดที่ผิดทางต่างว่าเรามาถูกทางแต่ได้ผิดเป็นพนันมาตลอด สงสัยเกริ่นเริ่มมันก็มาจากสิ่งที่มันไม่หยุดนิ่งนี่แหละ คณิตศาสตร์ ง่ายๆ 1+2+3=? ใจต่างตอบผิดจิตใจบอกต่อออกต่างพึ่งถูกแล้วบอกผิด มันอัศเจรีย์ได้เสมอแหละถ้าหากจะคิดอ่ะ เรารักษาใจเราแล้วนะ เราทำลายเขาอีกด้วย เพื่ออีกคนได้แล้วนะ แล้วอีกต่างบอกรอด้วย เราสู้สุดใจแล้วได้เท่านี้แหละ.... ลำบากก็ไม่ได้ไม่ดีไปกว่าเขาเจอแต่จงจี้จำความรู้สึกอย่างเดียว โคตรสละสิทธิ์ความเป็นตัวเองออกไปแทบเสียสิ้นไหนจะปวดหัวกับการปรับตามใจเขาเราสลายเราเรียบสิ้นแต่ในใจจริงคิดแก้ไขแต่ในส่วนที่เป็นเกินไปบกพร่อง แต่ที่ไม่อยากเสนอต่อใจใครให้รู้สึกต้องมีฉันแล้วจะต้องโลภอย่างใดก็ได้ไม่เลย เราเป็นแบบเดิมไม่ได้เหรอ? หรือต้องเปลี่ยนเปลี่ยนไปเลยไม่ต้องมีใครว่าจำได้ไหมไม่ได้บ้างก็หาไม่เจอ... อยากรู้สึกผิดน้อยกว่านี้ ทำได้ทั้งที่เชื่อใจตัวเองมากกว่าใคร แต่ถูกกลับเวลาให้ตัวเองรู้สึกถึงมุ่งหมายหลักของการทำตัวเองให้มีความหมาย รู้สึกทุกอย่างว่าชอบอย่างมาก ไม่ชอบก็ดีแต่ก็เอาอยู่ แต่ก็ทำให้ไม่ได้รับอย่างไร...ชดใช้กรรมทุกวันมันคงเป็นธรรมสำหรับฉันอยู่ใช่ไหม จิตใต้สำนึกอีกทั้งใจที่กล่าวว่าเวลาจะพูดอะไร แล้วต้องคิดแล้วแลอีก ดูจากหน้าตัวเองก็ถูกสิ่งที่สูงที่สุดฉุดดึงนำเหนี่ยวไปอีกทางเหมือนกันเราก็เกิดใจคงได้อะไรกลับมาบ้าง มีแต่วิจารณ์ที่รู้สึกได้แต่ไม่รู้สึกดี แต่อีกความดีดีแบบดีสุดๆขอบคุณจากใจจริงๆที่หวังดีกับเรามากๆ เราก็หวังดีได้เท่าที่เรารู้มาในภายหน้าภายหลัง เรารักทุกการใช้ชีวิตเสมอ ... เราชนะชีวิตนี้ของตัวเองได้ก็คงพอใจละไม่ต้องคิดเรื่องผลประโยชน์อะไรกับใครเลยด้วยซ้ำ 

จุดสูงสุดของเราคือ ... การกระทำที่ได้ใจร่วมกันด้วยสัมพันธ์สายใยพันธภาพ ทางมิตรภาพ สืบสาน เอ็นดู และ ปรองดองกัน แค่นั้นเอง อยากคุยรู้เรื่องเฉยๆ เเค่นั้นแหละ .... 😅