อ. สุจินต์ "ขณะนี้มีแข็ง  ธรรมดาเวลาสติปัฎฐานไม่เกิด เราไม่เคยศึกษาหรือค่อยๆ เข้าใจลักษณะที่ปรากฏว่าเป็นสภาพธรรม แข็งก็แข็งไป ตั้งแต่เช้านี่ไม่รู้กี่แข็ง กระทบที่นอน กระทบถ้วยแก้ว กระทบขันน้ำ ต่างๆ ก็มีแข็งตลอดเวลา แต่ไม่เคยศึกษาที่จะเข้าใจสภาพนั้นว่า เป็นสิ่งที่มีจริง ชั่วขณะที่มีสภาพที่รู้แข็ง ถ้าไม่มีสภาพรู้  แข็งขณะนั้นก็ปรากฏไม่ได้ และลักษณะที่แข็งก็สั้นมาก เล็กน้อยมาก เพราะขณะที่ลืมตาอย่างนี้ ก็มีสิ่งที่ปรากฏ และแข็งก็มี แต่ความจริงพร้อมกันไม่ได้ เพราะฉะนั้นการที่จะเข้าใจธรรมก็คือ รู้ลักษณะที่มีว่าเป็นสภาพธรรมที่ปรากฏแต่ละทาง และเวลาที่มีการระลึกลักษณะของสภาพที่แข็งก็เป็นธรรมดาๆ ธรรมต้องเป็นธรรมดา แต่เริ่มเข้าใจในลักษณะนั้นว่าเป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่ง เพราะเหตุว่า แข็งเคยรู้จักมาก่อน ไม่ใช่สภาพธรรม เป็นโต๊ะ เป็นเก้าอี้ เป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ แต่ที่จะเข้าใจให้ถูกต้องว่าเป็นเพียงสภาพธรรมอย่างหนึ่ง ไม่มีสัตว์ บุคคล ไม่มีวัตถุใดๆ ในสิ่งที่แข็ง   แข็งปรากฏเฉพาะทางกายที่กระทบ จะหลับตา จะลืมตา แข็งก็ปรากฏได้ เพราะแข็งจะไม่ปรากฏทางตา ไม่ปรากฏทางหู แต่จะปรากฏเมื่อกระทบสัมผัสกาย ค่อยๆ เข้าใจขึ้นทีละน้อยจนกว่าจะค่อยๆ รู้จริงๆ ว่าเป็นธรรม แม้แต่สภาพรู้ขณะนั้นที่กำลังรู้ลักษณะที่แข็ง ก็เป็นสภาพธรรมที่มีจริง ความจริงเป็นอย่างไร ก็ศึกษาให้เข้าใจตามความเป็นจริงเท่านั้นเอง"