ผมเป็นคนชอบอยู่คนเดียวเที่ยวคนเดียวตอนนี้มีเรื่องแปลกจริงๆก็นานแล้วไม่ใช่เพิ่มเกิดไม่ได้แปลกขนาดนั้นแค่คนแปลกหน้าทักแล้วรู้จักด้วยทั้งๆที่ผมไม่รู้จักเขามันเกิดขึ้นหลายครั้งมากเอาที่พอจำได้ครั้งนึงทำงานที่ร้านหมูไปลองฝึกพี่ผู้หญิงที่ร้านทักอ่าวนี่เทียนปะเขาก็บอกจำได้ ผมก็แบบ555ใครวะ ด้วยที่ผมอยู่คนเดียวไม่ได้ไปมีเพื่อนเยอะถ้ามีส่วนใหญ่ก็ออนไลน์เล่นเกมเพื่อนในชีวิตจริงแทบไม่มี เขาก็ชวนคุยไปผมก็เออ ออไป ต่อไปเป็นร้านเกมอันนี้โครตจะแปลกพอมาคิดดูตอนโตคือเขารวงไป***ได้สบายเลยตอนนั้นผมเรียนอยู่ม.3เองมีคนมาทักเทียนปะจำได้ไปส่งกลับบ้านหน่อย ผมงงใครวะผมจำได้ว่าคนในโรงเรียนไม่มีคนนี้แน่แถมตอนเรียนม.ต้นไม่ได้ไปมีแก๊งมีกลุ่มเที่ยวคนเดียวด้วยก็แปลกเลยแต่ผมเป็นคนปฏิเสธคนไม่เก่งแถบไม่เคยปฏิเสธเลยผมก็ไปส่งเขาดีที่ก็ไม่ได้มีอะไรเขาก็ขอให้พาไปบ้านเพื่อนทอมละก็เลี้ยงมาม่าจากนั้นก็พากันไปที่สวยดอกไม้มั้งเขาก็นั่งคุยไปผมก็นั่งฝั่งจบที่ส่งกลับบ้านแยกย้ายจบ พอมาคิดตอนโตว่าถ้าเกิดว่าเขาเป็นคนไม่ดีจริงๆก็คงออกข่าวไปแล้วขนลุกเลย ต่อไปคือร้านหมูทะผมทำงานได้ไม่นานเพื่อนพี่เจ้าของเขานัดเอาของขอเขามากับแฟนมั้งครับแฟนเขาทักผมแบบรู้จักผมว่ามาทำงานที่นี่เหรอมาทำนานยัง ผมก็ตอบว่าเพิ่งมาใช่ครับผมไม่รู้จักคิดแล้วคิดอีกผมก็จำไม่ได้ว่าเคยมีเพื่อนเป็นคนนั้นแถมพี่เขาก็โตมาเป็นเพื่อนพี่เจ้าของร้านผมยิ่งงงไปใหญ่ว่าไปรู้จักด้วยเหรอทำไมเขารู้จักเรา ต่อไปร้านเกมอีกทีเป็นเพื่อนของพี่อีกทีนึงผมเข้าไปทักพี่แล้วเขาตกใจผมก็ไม่ได้อะไรมากก็กลับไปนั่งเล่นเครื่องตัวเองต่อแต่เพื่อนพี่บอกกับพี่ผมว่าเขารู้จักผม พี่เลยมาบอกผมว่าพี่เขารู้จักผมผมก็แบบโครวะ พี่ผมก็บอกว่าเพื่อนพี่ไงตอนอยู่วิลัย เอ่อคือผมไม่เคยทักเพื่อนพี่เลยทักแต่พี่ต่อให้พี่เอาผมไปเล่าให้เพื่อนฟังเขาก็น่าจะรู้จักแค่ชิ่อแต่พี่เขาบอกรู้จักผมทำให้ยิ่งงงเข้าไปอีก ชื่อเยอะคงไม่มาเจอหรอกมั้งคนนี้ชื่อจ๋า ผมก็คิดเลยตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีเพื่อนชื่อจ๋าทำไมเขารู้จักผม ผมงงกับชีวิตมากตอนนี้มันไม่ใช่ผมลืมว่าเขาเป็นใครแต่มันอยู่ที่ผมไม่รู้ตักพวกเขาเลยแต่เขารู้จักผมมันทำให้ผมคิดหนักแต่ไม่ได้เก็บมาคิดขนาดนั้น เพราะผมชอบอยู่คนเดียวเที่ยวคนเดียวเพื่อนที่เจอกันจริงๆมีแค่3คนเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะไปรู้จักคนอื่นแถมคนที่เคยเรียนด้วยกันหรือเรียนที่เดียวกันผมจำได้หมด แต่คนที่เข้ามาทักผมไม่รู้จักเลยจริงๆ ผมไม่เคยมีแก๊งแบบเที่ยวเลยอยู่ตัวคนเดียวตลอด แต่พอมาคิดแล้วก็ขนลุกเลยมันดูน่ากลัวตรงที่คนอื่นรู้จักผมแต่ไม่รู้จักใครเลยไม่รู้อะไรเลยแล้วเขารู้เรื่องผมได้ไงทั้งๆที่ผมไม่เคยรู้จักเขาหรือสนิทกับเขาเหมือนโดนสอดส่องชีวิติยู่เลย