สวัสดีค่ะ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงใกล้จะหัวเลี้ยวหัวต่อ ว่าจะเลือกไปทางไหนดี ส่วนตัวเป็นเด็กวิทย์คณิตค่ะ แต่เรียนแล้วก็รู้สึกได้ ว่าคงไม่ใช่ทางจริง ๆ ฮ่าฮ่า ลังเลอยู่นานว่าตัวเองอยากเรียนอะไร จนตอนนี้มีอยู่ 2 คณะในใจค่ะ ระหว่างจิตวิทยา และอักษร (เอกภาษาอังกฤษ)

แรกเลย คือคิดว่าตัวเองเป็นคนเรียนภาษาได้ดีค่ะ มักจะได้คะแนนเยอะกว่าวิชาอื่น จึงรู้สึกสนุก และชอบที่ตัวเองทำผลลัพธ์ออกมาได้ดีค่ะ เลยคิดว่าหากเรียนคณะอักษร ก็คงจะไม่ได้เครียดมากนัก และสามารถสนุกไปกับมันได้ รวมถึงความสุขในสายอาชีพที่จะดำรงต่อไปในอนาคต เล็งไว้ 2 ที่ คือ คณะอักษรศาสตร์ (จุฬา) และ ศิลปศาสตรบัณฑิต (มหิดล) ค่ะ
อีกส่วนหนึ่งที่สนใจคณะจิตวิทยา คือส่วนตัวเป็นคนชอบที่จะเรียนรู้กับผู้คนใหม่ ๆ อยู่เสมอค่ะ ชอบที่จะเรียนรู้ว่า เพราะอะไร จึงทำให้ผู้คนเลือกที่จะตัดสินใจแบบนั้น อะไรแนว ๆ นี้ค่ะ เล็งไว้คือ ที่ เกษตรบางเขน และ จุฬา ค่ะ

หลัก ๆ เลยคืออยากเลือกคณะที่ในอนาคตมีโอกาสไปได้ไกล มั่นคงในระดับหนึ่ง และรายได้ดีค่ะ
ซึ่งหากมองแล้ว นักจิตวิทยาในเมืองไทยปัจจุบันอาจไม่ได้รับความนิยมมากนัก และฐานเงินเดือนอาจไม่สูงมาก หากเทียบกับอาชีพที่ทำได้หากจบจากคณะอักษร
อย่างไรก็ตามในฐานะของเด็กมัธยมปลาย ที่อาจไม่ได้เห็นโลกกว้างมากนัก จึงอยากถามถึงความเป็นไปได้ของอาชีพจากทั้ง 2 ศาสตร์นี้ในอนาคตค่ะ

1) จิตวิทยา : ในอนาคต นักจิตแพทย์มีโอกาสที่จะได้รับความนิยมมากน้อยแค่ไหนคะ แน่นอนว่าจิตวิทยา เป็นศาสตร์ที่อยู่ลึก ๆ ในใจของผู้คนในทุกยุคทุกสมัย อย่างไรก็ตามเท่าที่ดูตอนนี้ ถึงจะไม่ได้รับความนิยมเท่าในต่างประเทศ แต่ในไทยก็เริ่มที่จะให้ความสำคัญมากขึ้น และหากถามถึงในระยะ 5-10 ปีหลังจากนี้ จะเป็นอย่างไร ในเรื่องของอาชีพ ความนิยมของผู้คน และเรื่องของฐานเงินเดือนค่ะ

2) อักษร (เอกอังกฤษ) : ส่วนตัวมองว่าหากเรียนอักษร คือการเรียนแบบกว้าง ๆ ซึ่งในอนาคตสามารถเลือกทำได้หลายอย่าง ต่างกับจิตวิทยาที่หากเรียนแล้ว อาชีพที่ทำได้จะแคบลงกว่ามาก แต่ก็จะมั่นคง จึงกังวลในเรื่องของความมั่นคง และรายได้หากเลือกเรียนคณะอักษรค่ะ แน่นอนว่าหากพูดถึงเรื่องของภาษา อย่างไรก็เป็นสิ่งที่คงอยู่กับสังคมมาเสมอ และยังคงต้องใช้ต่อไป แต่ในอนาคต ก็แอบกังวลว่าจะหางานยาก เพราะคนเก่งภาษาก็มีมากขึ้นเรื่อย ๆ


หนูมีความกังวลอยู่มากมายเลยค่ะ 55555
กลัวว่าตัวเองจะไม่ประสบความสำเร็จ จึงอยากเลือกทางที่ตัวเองจะมีความสุข  เพราะคิดว่าพอเลือกแล้วก็ต้องอยู่กับมันไปอีกครึ่งชีวิต แน่นอนว่ายังไงมันก็เป็นความกังวลที่มากเกินไป สุดท้ายตัวเองในอนาคตก็คงไม่ปล่อยให้ตัวเองไม่มีความสุขอยู่แล้ว แต่ก็ห้ามใจไม่ได้จริง ๆ ค่ะ แงงงงง

ยังไงก็ขอบคุณทุก ๆ ท่านล่วงหน้านะคะ