สวัสดีค่ะทุกท่าน เรามีเรื่องที่ทุกข์ใจมากตอนนี้ คือเรามีแมวขาวมณีตัวหนึ่งที่รักมาก เรารับน้องมาเลี้ยงวันที่ 15 กรกฎาคม 2566 เรารักน้องมาก ทั้งเล่นกับน้อง ให้ข้าวน้อง นอนด้วยกันแทบทุกคืน แต่น้องดันมีอาการ ขับปัสสาวะไม่ได้ น้องไม่กินข้าว เราก็สงสารน้องมาก แต่เราพาน้องไปหาหมอไม่ได้ เนื่องด้วยเราอยู่บ้านนอก มันไกลจากตัวเมืองมาก และแถวบ้านเราไม่มีหมอที่จบด้านสัตวแพทย์ หรือคลีนิกสัตวแพทย์เลย จนวันที่ 08 กันยายน 2567 น้องได้จากเราไปตอน 11.30 น. คนในบ้านเราต่างร้องไห้รวมถึงเราด้วย เราขุดหลุมและฝังน้องทั้งน้ำตา และไม่มีเวลาไหนเลยที่จะไม่คิดถึงน้อง น้ำตามันคอยแต่จะไหลทุกครั้ง และเมื่อน้องเสีย เราและครอบครัวได้ยินเสียงต่างๆที่เป็นเสียงที่น้องแมวเราทำเป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นเสียงน้องข่วนตู้ กระโดดทำสิ่งของตก(เสียงที่มาแต่เสียงแต่วัต
ังนิ่งเฉย) เราอดคิดไม่ได้ ที่จะคิดถึงน้อง😭
เพื่อนๆใช้เวลาทำใจกับสิ่งที่รักนั้นจากไปอย่างไรคะ