คือตามหัวข้อเลยครับ ผมแค่มาตัดพ้อแฝงนินทาแม่นิดหน่อยๆ

เมื่ออาทิตย์ก่อนๆเป็นวันเกิดของผมเองแหละครับแต่เหมือนท่านจะจำวันเกิดผมไม่ได้แน่เลยครับลืมบอกไปผมอายุ16ล่ะนะครับ5555ผมก็พยายามเข้าใจนะครับว่าท่านมีงานเยอะอาจจะมีหลงๆลืมๆบ้างก็ไม่เป็นไร กลายเป็นว่าวันเกิดผมเป็นเหมือนวันธรรมดาไปเลยไม่มีเค้กไม่มีของขวัญไม่มีคำอวยพร

ปล.เพื่อนผมไม่มีใครรู้วันเกิดผมเลยนะครับ

พอผ่านวันเกิดผมมาได้วันเดียวแม่ก็พึ่งมานึกได้ล่ะก็บอกแฮปปี้เบิร์ดเดย์ตอนผมพักเที่ยงคือถามว่าดีใจมั้ยก็ดีใจแหละครับ5555แต่ก็ปนน้อยใจไปนิดนึงพอกลับถึงบ้านแม่ก็บอกแฮปปี้เบิร์ดเดย์ย้อนหลังอีกรอบผมแบบมีคำพูดมากมายในหัวเลยครับตั้งนานแม่พึ่งมานึกได้หรอแสดงว่าตัวผมไม่ค่อยสำคัญใช่มั้ย

แล้วมีคำๆนึงครับผมจำได้เลยแม่บอกว่า "วันเกิดอ่ะทุกๆคนมองเป็นเรื่องธรรมดาหมดแล้วไม่มีใครเขาใส่ใจอะไรกับวันเกิดหรอก" ผมแบบเอ้าหรอนี้ผมยังกระดี๊กระด๊ากับวันเกิดอยู่หรอกลายเป็นว่าจากน้อยใจ 20% พุ่งมา 80% เลยครับ5555

เอาเข้าจริงๆผมก็พอเข้าใจนะครับว่าแม่มีความรับผิดชอบต้องทำงานต้องหาเงินไหนจะมีลูกอีกต้องให้เงินค่าขนมต้องจ่ายค่าเทอมไหนจะมีค่าจิปาถะต่างๆอีก
ฟังดูก็เหนื่อยใช่เล่นแหละครับ หรือว่ามันเป็นที่นิสัยของผมที่มันยังเด็กอยู่ต้องให้แม่มาคอยแฮปปี้เบิร์ดเดย์5555

จริงผมแค่อยากให้แม่รักผมบ้างนิดๆก็ยังดีผมอจากให้แม่ภูมิใจผมอยากทำให้เขาได้เห็นว่าที่เลี้ยงผมมามันไม่ได้สูญเปล่านะ

มาถึงตรงนี้ก็ขอบคุณพี่ๆกับน้าๆทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ตัดพ้อปนนินทาด้วยนะครับผมอ่านเองเหมือนแบบมาตัดพ้อให้อ่านเลย55555