เราเป็นแค่เด็กมัธยมต้นที่มีอายุเพียงแค่ 14 ปีค่ะ พ่อแม่เริ่มให้เราเรียนพิเศษตั้งแต่อนุบาลสาม ผลการเรียนตอนอนุบาลจนถึงประถมของเราเป็นที่น่าพึงพอใจสำหรับพ่อแม่มาก ๆ ค่ะ ตอนนั้นเราเลยเผลอคิดไปว่าสายวิชาการนี่แหละเป็นทางเลือกของเรา แต่พอขึ้นมัธยมมามันไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดเลยค่ะ เราเลือกเรียนหลักสูตรเตรียมวิศวคอมพิวเตอร์ แต่พอเรียนมาได้หนึ่งปีเราเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มไม่ใช่สำหรับเราเลย เราเคยคุยกับแม่ครั้งหนึ่งแล้ว แม่บอกว่างั้นมอปลายก็ลองเปลี่ยนไปเรียนสายวิทย์คณิตดู เราก็รู้สึกว่าเราไม่ได้ชอบวิทย์คณิตขนาดนั้นแต่เราก็ไม่กล้าปฏิเสธท่านโดยตรงเลยได้แต่เออ ๆ ออ ๆ ตามที่ท่านพูด พอเราขึ้นมอสอง ความชอบมันเริ่มชัดเจนมากขึ้นค่ะ เราชอบอะไรที่มันเกี่ยวกับตัวอักษรมากกว่าตัวเลข เสพงานเขียนของนักอ่านหลาย ๆ ท่าน เราเคยคิดจะเป็นนักเขียนด้วย แต่พอบอกแม่ แม่ก็บอกว่านักเขียนรายได้มันไม่ได้ดีขนาดนั้น ถ้าเลือกได้ก็อยากให้เป็นหมอเพราะเป็นอาชีพที่มีเกียรติ เราก็พอเข้าใจแม่หละค่ะว่าท่านหวังดีอยากให้เรามีหน้าที่การงานที่ดี พอมาถึงจุดที่แม่พูดกับเราแบบนั้น เราก็เริ่มบีบบังคับตัวเองให้ตั้งใจเรียนคณิตศาสตร์กับวิทยาศาสตร์ให้เข้าใจ แต่พยายามแค่ไหนมันก็ไม่ได้สักที จนเราเริ่มปล่อยมือจากมันอีกครั้ง แต่เราก็พอคิดไว้บ้างแล้วค่ะ ว่าถ้าถึงตอนที่ต้องเลือกคณะที่จะเรียนในรั้วมหาลัยจริง ๆ เราจะเลือกเรียนในสิ่งที่เราชอบค่ะ แต่เราไม่แน่ใจว่าแม่จะยอมรับในเหตุผลของเราได้รึเปล่า เราควรจะบอกท่านยังไงให้เข้าใจเหตุผลองเราดีคะ เราควรเริ่มจากตรงไหนไปตรงไหนดี วอนพี่ ๆ ที่มีประสบการณ์คล้าย ๆ กัน มาแนะนำเราทีค่ะ T T