1. ผมไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัดแห่งหนึ่ง เป็นวัดดัง แต่ออกไปทางวัดแนบธุรกิจ
คือในวัดมีสารพัดองค์เทพต่างๆ ไปกับกรุ๊ปทัวร์สิบคน
เมื่อกล่าวคำถวายแล้ว หลวงปู่ อายุน่าจะ 60+ บอกให้คนที่นั่งหลังๆว่า เอ๊า แตะไหล่แตะขากัน จะได้บุญทั่วถึง
ผมซึ่งนั่งอยู่มุมขวาท้ายๆ ก็นั่งพนมมือนิ่ง หลวงปู่ก็ตะโกนมาว่า "เอ๊า แตะคนข้างหน้าซิ กรวดน้ำจะได้บุญด้วยกัน"

2. เรื่องกรวดน้ำนี่แหละ ผมเป็นคนเวลาทำบุญทำทานรับพรเสร็จ ก็ไม่ค่อยกรวดน้ำเท่าไร มีคนบอกว่าต้องทำนะ 
บุญมันจะได้จบสำเร็จและสมบูรณ์ ผมก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง แต่ไม่ทำมากกว่า เวลาใส่บาตรที่หน้าตลาด ใส่เสร็จผมก็หันหลังกลับ
แต่ป้าๆที่ใส่ด้วย มักจะบอกว่า มารับพรก่อน จะรีบไปไหนนนนน

3. เรื่องเจ้ากรรมนายเวร ตรงนี้หมายถึง ใครก็ได้ที่เราเคยทำไม่ดีกับเค้ามา ในที่นี้หมายถึงอดีตชาติก็แล้วกัน
ครูบาอาจารย์ที่บวชมามากว่ายี่สิบปี ก็สอนว่า ทำบุญแล้วให้แผ่เมตตาถึง เจ้ากรรมนายเวรด้วย เค้าจะได้มารับ
นี่คือพระสงฆ์ที่มีชื่อเสียง ไม่ใช่พระหลวงตาบ้านนาไร้นาม ซึ่งผมก็แผ่เมตตาบอกบุญไปทุกครั้ง แต่ในใจก็ไม่รู้ว่าให้ใครว่ะ?
แถมนิดถวายน้ำพระพุทธ ก็มีพระอาจารย์เคยบอกให้ทำ ชีวิตจะได้สดใสรุ่งเรืองครับ
 
โอเค กลับมา คุณพี่หมอบีสอนไว้ว่า
แตะมือแตะไหล่ข้อศอกกันทำไม? ทำทำไม?
กรวดน้ำทำไม พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนนะ
เจ้ากรรมนายเวรคือใคร?

นี่แหละครับ ความแตกต่างที่ผมยังงงๆ ว่าจะทำดีไหม? ทำได้หรือป่าว? พูดเป็นเสียงชิงร้อยชิงล้านนะจ๊ะ