จริงๆความผิดหวังเกิดขึ้นตั้งแต่เราเริ่มจำความได้ ผิดหวังที่ต้องสูญเสียสัตว์เลี้ยงที่รัก ของที่รัก คนที่รัก เรามักโทษตัวเองที่ดูและรักษาสิ่งเหล่านั้นได้ไม่ดีพอ ตอนนี้คิดว่าจะเลิกเลี้ยงสัตว์ทุกชนิด เลิกคาดหวังว่าคนทุกคนจะดีกับเรา แต่ปัญหาที่เราต้องเจอตอนนี้ยืดเยื้อมา 5 ปีได้แล้วเพราะเราต้องผ่านต้องเจอทุกวันเราพยายามหาทางออกไม่ให้กระทบคนอื่น คือเรื่องทางเข้าออกบ้าน บ้านเราห่างจากถนนหลัก ประมาณ 200 เมตร เดิมมีบ้านเราใช้ทางเข้าออกบ้านเดียวและยังไม่มีการแบ่งที่ดินเป็นสัดส่วน พอวันนึงที่ดินถูกแบ่งและแยกทางออกเป็นสาธารณะประโยชน์ แบ่งให้พี่น้องอย่างเท่ากัน แต่พื้นที่ๆยกเป็นทางสาธารณะเข้าไม่ถึงบ้านเรา ติดที่ดินอยู่ 1 แปลง ระยะทางประมาณ 10 เมตร เรากลัวว่าวันข้างหน้าเจ้าของที่หวงทางขึ้นมาเราคงไม่มีทางเข้าออกและสิ่งที่เรากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้คือ พี่น้องเริ่มเอาดินมาถมที่ของตัวเองและดินไหลลงมาปิดทางเป็นดินเหนียวบางคนดีเอาหินมาลงให้ลงให้หลังถมเสร็จแต่บางคนไม่ป้องกันดินตัวเองและยังปัดความรับผิดชอบมาให้เราคนที่ใช้ทางเข้าออกประจำ และไม่คิดที่จะช่วยเหลืออะไร เราเสียเงินลงหินไป 2x,xxx บาท แต่ดินก็ไหลกรบหมดเป็นแบบนี้มา 2 ปีแล้ว หน้าฝนคือใช้ทางไม่ได้เลย แจ้ง อบต.แล้วแต่ก็ยังเงียบ กับพี่น้องพอเราเรียกร้องให้ช่วยก็พากันโกรจเกรียจเรา  เราคงลืมสิ่งที่พวกเขาทำกับเราไม่ได้ วันที่ตาเสียเป็นช่วงฤดูฝน  ไม่มีทางจะไปด้วยซ้ำ โชคดีที่เพื่อนบ้านเขาให้ทางเข้าออก  เราเสียใจและยังคงฝังใจกับเรื่องทาง เราพยายามหาทางออก แก้ไขปัญหาอยู่คนเดียวปัญหาที่ไม่ได้เกิดจากเรา