ช่วงต้นปี 2537 บนแผงหนังสืออุดมไปด้วยนิตยสารหลากหลายแนวให้คุณได้เลือกซื้ออ่าน ทว่า...ท่ามกลางการแข่งขันของนิตยสารบันเทิงนับร้อยหัว ก็ได้ให้กำเนิดนิตยสารบันเทิงทางเลือกใหม่ที่มีชื่อเพียงพยางค์เดียว แต่ให้คุณค่าทางเนื้อหาและสีสันเหนือกว่าใคร ๆ

ภายใต้หัวเรี่ยวหัวแรงของลูกผู้ชายที่ชื่อ "ไพบูลย์ ดำรงชัยธรรม" กับการแตกไลน์สู่ธุรกิจสิ่งพิมพ์เป็นครั้งแรกของเครือแกรมมี่(มหาชน) นั่นคือนิตยสาร "รมย์"

โดย "อากู๋" เป็นเจ้าของร่วมกับเพื่อน ๆ ร่วมวงการน้ำหมึก แต่บรรณาธิการผู้พิมพ์ผู้โฆษณาตัวจริงคือ "อ.ระวีวรรณ ประกอบผล" นักวิชาการจากคณะนิเทศศาสตร์แห่งรั้วจามจุรี

"รมย์" ประกาศตัวเป็นนิตยสารบันเทิงเชิงสาระฉบับแรกด้วยคุณภาพการผลิตที่ทันสมัย ระดมเหล่านักเขียน คอลัมนิสต์ นักวิชาการชั้นนำทั่วสารทิศ ครอบคลุมเนื้อหาสาระและบทความเกี่ยวกับสื่อบันเทิงทุกแขนง ทั้งดนตรี ภาพยนตร์ หนังสือ วิทยุ โทรทัศน์ ละครเวที โฆษณา ศิลปะ วัฒนธรรม การท่องเที่ยว ฯลฯ

แม้ว่าจะเป็นนิตยสารในเครือแกรมมี่ และดาราที่มาเป็นแบบปกโดยส่วนใหญ่ก็เป็นศิลปินของแกรมมี่ แต่ "รมย์" วางตัวเป็นสื่อกลางให้กับทุกศิลปินทุกค่ายเพลงในการลงข้อความและภาพ ไม่มีการปิดกั้นหรือโจมตีคู่แข่งหรือว่าค่ายใดค่ายหนึ่ง เพียงแต่ให้คำติชมและส่งเสริมเพื่อสร้างสรรค์อุตสาหกรรมบันเทิงด้วยน้ำใจไมตรี ซึ่งถ้าหากรมย์เป็นรายการทางโทรทัศน์คงไม่มีสิทธิ์เห็นแน่ ๆ 

โดยผู้ที่มาเป็นแบบปกให้รมย์ฉบับปฐมฤกษ์..ก็ไม่ใช่ใครอื่นไกล "เบิร์ด-ธงไชย แมคอินไตย์" ซูเปอร์สตาร์เบอร์ 1 ของแกรมมี่ กับบทสัมภาษณ์อันยาวเหยียด ละเอียดด้วยไลฟ์สไตล์ทุกซอกทุกมุม

แต่ด้วยกลุ่มเป้าหมายผู้อ่านที่ค่อนข้างจะแคบ ย่อมมีโอกาสที่ผู้ผลิตนิตยสารคุณภาพประสบภาวะทางธุรกิจ "รมย์" จึงหยุดตัวเองหลังผลิต-จำหน่ายได้ประมาณ 20 กว่าฉบับ เหลือเพียงร่องรอยและเศษเสี้ยวไว้ให้คนชั่วลูกชั่วหลานเก็บรักษา

เสียดายแทนอากู๋ที่ไม่ได้ทำต่อ...แต่เขาก็ไม่ย่อท้อเพื่อหาสิ่งใหม่ให้เป็นรูปธรรมต่อไป แต่ด้วยยุคนี้ที่บทบาทการผลิตหนังสือให้ตีตลาดได้นั้นลดน้อยถอยลง มันคงเป็นไปได้ยากยิ่ง

"รมย์" จึง "รื่นรมย์" ไปกับความทรงจำครั้งวันเก่า...เพียงเท่านั้นเอง สวัสดี.