คือทั้งชีวิตของเราคือมีคนคุยน้อยมาก ส่วนนึงมาจากเราอาจหยิ่งด้วยละก็เพื่อนเราน่าจะโหดแบบน่าตาพวกน่ากลัวเกินไปด้วยและมั่ง เราเลยไม่ค่อยได้ผูกติดกับใครขนาดนั้น  แต่เพื่อนๆรุ่นน้องรุ่นพี่ต่างชมเราว่าเราน่าตาดีนะ ทำไมไม่คบๆคุยๆกับใครบ้าง เราก็ได้แต่ส่ายหัวเพราะเรารุ้ว่าไม่มีใครจิงจังกับเราจิงๆ แต่มาอยุ่วันนึงมีรุ่นพี่มาบอกเราว่าเพื่อนฝากบอกฝันดี เราก็งงๆ สักพักก็มีรุ่นน้องมาเกาะแกะเรา เราก็งง บทจะมาก็มาบทจะไม่มีก็ไม่มีเลย แต่รุ่นน้องคนนี้มีแฟนอยู่แล้วแต่แฟนน้องเขาอยู่ไกลกับน้อง เราก็พยามเว้นระยะกับน้องแล้ว แต่น้องก็ชอบมาหา มาคุยด้วย จนเพื่อนถามน้องว่าชอบเราหรอ น้องตอบว่าเราเด็กเยอะมีคนคุยเยอะ ไม่หรอก  เราก็งงๆกับน้องแต่เราก็ตอบแชทน้องน้อยลงแทบไม่ตอบเลยก็ว่าได้ บางทีก็ตอบไม่ตรงคำถามกับที่น้องถาม วันนั้นน้องถามเราว่าคุยกับเด็กอยู่หรอเราเลยตอบว่างั้น น้องก็แบบพอวันต่อมาเจอกันน้องก็โวยวายใหญ่เลยว่าทำไมเราไม่ตอบ เราก็แค่ยิ้มๆให้ ถามว่าเรารู้สึกไงกับน้องมันก็มีรู้สึกบ้างนิดหน่อย เพราะน้องเข้าหาเราตลอด หลังจากที่เราเมินน้องน้องก็ยังทักอยู่แต่น้อยลงบางทีเราก็งงว่าทำไมเราถึงอยากให้น้องกลับมาทำเหมือนเดิมกับเราเรารู้สึกแปลกๆไปเรางงสับสน