ได้ยินว่าเป็นนิยายขายดี แถมหนังก็ทำรายได้ถล่มทลายในญี่ปุ่น ตัวอย่างหนังยังเปิดหัวได้อย่างน่าสนใจ ตั้งคำถามไปยังคนชมตัวอย่างว่าแปลนบ้านนี้ผิดปกติตรงไหน บ๊ะ มันช่างเชิญชวนให้ปัญหาคำตอบเสียจริงๆ โปสเตอร์ก็ไม่ได้มีอะไรน่ากลัว ตัวอย่างก็เล่นเพลงเริงร่า มันคงเป็นหนังสืบสวนแหละ หึหึ เข้าใจผิดไปถนัด

ยูทูปเบอร์สายลืกลับนามว่า อะเมมิยะ กำลังวิตกเพราะยอดวิวที่กำลังดิ่งลง เขาต้องการคอนเทนต์ใหม่ที่จะทำให้ยอดวิวกลับมาอีกครั้ง ประจวบเหมาะที่หัวหน้ากำลังซื้อบ้านใหม่ แล้วบอกเรื่องแปลกเกี่ยวกับแปลนบ้านหลังหนึ่งที่เขาไปดูมา อะเมมิยะสนใจบ้านหลังนี้และคิดว่าน่าจะเอามาทำเป็นคอนเทนท์ได้ อะเมมิยะนำแปลนบ้านไปปรึกษาคุริฮาระเพื่อนสถาปนิกที่เขารู้จัก คุริฮาระเห็นแปลนบ้านก็บอกถึงความผิดปกติของบ้านหลังนี้ได้ทันที พร้อมแนะนำไม่ได้หัวหน้าซื้อบ้านหลังนี้ด้วย หลังจากนำเรื่องราวเหล่านี้ลงโซเชียลไปตอนหนึ่ง ก็มีผู้หญิงชื่อซูสุกิ มาขอพบแล้วบอกว่า บ้านหลังนี้อาจเป็นที่เกิดเหตุฆาตกรรม ทั้งสามต่างรวมมือกันเพื่อหาว่าบ้านหลังนี้ซ่อนความลับอะไรเอาไว้

ผมเข้าไปโดยที่ไม่ได้รู้อะไรเลยครับ อย่างที่บอกไปข้างต้น ผมเข้าใจว่าเป็นหนังสืบสวน แต่พอหนังเล่นไปสักพัก บรรยากาศที่หนังนำเสนอในช่วงเวลานั้นก็ทำให้ผมรู้แล้วว่านี้ไม่ใช่หนังสืบสวน หรืออย่างน้อยก็ไม่ใช่เป้าหมายหลักของหนังเรื่องนี้ เป้าหมายหลักของหนังเรื่องนี้คือการนำเสนอความหลอน แล้วผมเป็นคนที่ไม่ค่อยถูกจริตกับหนังประเภทนี้เท่าไร ความหลอนของหนังเรื่องนี้ได้มาจากบ้านมืดและเก่า พ่วงด้วยเสียงที่บิวต์เรียกอารมณ์ดีเหลือเกิน อย่างที่บอกไว้ข้างต้นว่าไม่ถูกจริตอย่างแรง ต้องหลบหลังเป๋สะพายของตัวเองบ่อยๆ  นั่งนึกในใจว่า "Ship หายแล้วตรู" แต่หนังก็ยังใจดี เว้นช่วงให้หายใจหายคอบ้าง ไม่งั้นผมคงสติแตกแน่

ถึงแม้ผมจะไม่ชอบหนังแนวนี้ แต่ผมคิดว่าน่าจะถูกจริตคนสายนี้พอตัว ผมให้ 4 ดาวพันทิป หักไป 1 ที่ทำให้ผมขวัญหนี