คือคนที่เรารู้จักหรือญาติพี่น้องกันนี้ล่ะ ถามยืมเงินเรือทุกเดือน เงินเดือนเราเข้ายังไม่ทันได้ใช้จ่ายอะไรเลย ทักมาถามยืมเงินแล้ว ช่วงแรกๆถามยืม หลักร้อยพอช่วยได้นะ พอยืมหลายครั้งเลิกยืมเป็นหลักพัน พอเราไม่มีเรายืมใครไม่ได้ พอเราให้ยืมได้จำนวนหนึ่งซึ่งไม่ถึงจำนวนที่เขาอยากยืมก้ว่ายืมวันนี้พรุ่งนี้จะคืน เราไม่ใช่ไม่ให้ยืมยะ แต่เดือนที่แล้วมาเราไม่ได้ให้ยืม เพราะพ่อเราไม่ได้ทำงานเราต้องแบ่งเงินให้พ่อเราไว้ใช่แต่เราให้พ่อทุกครั้งแต่ไม่เยอะ เวลาพาอไม่สบายเราออกค่าใช้จ่ายค่าหมอให้ตลอดส่วนแม่เราไม่ได้ทำงานอยู่บ้านช่วยพ่อยืกของนิดหน่อยส่วนใหญ่แม่จะเลี้ยงหลานหรือลูกให้เรา แต่ญาติเราคนนี้มันคิดได้ว่าน้องมันมีลูกต้องใช้จ่ายเรื่องลูก แต่เราเขากับคิดไม่ได้ว่าเราก้มีลูกเช่นน้องของเขา พอเดือนนี้เราไม่ได้ช่วยกลับมาว่าช่างมันไม่มีเงินจ่ายค่าผ่อนโทรศัพท์ เขาจะล็อกใช้เครื่องไม่ได้ช่างมัน คือเรารู้สถานะการเงินตัวเองดีนะ ว่าไม่ควรใช้เงินเกินตัว ถ้าถามว่าเรามีของที่อยากได้ในราคาที่แพงบ้างไหมตอบเลยมีแต่เราค่อยๆซื้อทีล่ะอยาก ตอนนี้เราผ่อนมอไซร์ อยู่ บ้างคนบอกว่าแค่มอไซร์ไม่ได้แพง สำหรับเขาไม่แพงแต่สำหรับเราแพงนะ ใจเราอบากได้รถยนต์ เราตั้งใจไว้มอไซร์ผ่อนหมด จะค่อยๆเก็บเงินไว้ซื้อ หรือไหมวักวันเราประหยัดเราก้จะมี ค่อยเป็นค่อยไป แต่ญาติเราผ่อนมันพร้อมกัน โทรศัพท์แพง3-4หมื่น รถยนต์มืออีกมือ2 4-5แสน แล้วสุดท้ายผ่อนไม่ไหวหาเงินไม่ทันต้องมายืมเรา ทุกวันนี้มีคนว่าเราว่า เราทำงานทุกวันเผื่อให้เขาใช้ ที่ช่วยเราสงสาร เรารู้ว่าเราผิด บ้างเดือนเราช่วย 500-1,000 บาท มีเดือนไหนสักเดือน รถที่บ้านเขาเสียต้องซ่อมตังเขาไม่พอจ่ายขาดไป 2,500 บาทเราพอมีเก็บบ้างเลยให้ยืม แต่เขาคืนเราไม่คบจำนวนนะ เราเลยไม่ว่าเขาไม่มีจริง ดูแล้วชีวิตเขาจะติดแกรมมาก กินหรู เที่ยวตลอดที่มีโอกาส ส่วนเรามีอะไรก็กิน อยากถามเรื่องเท่ยวเลยเราอยากเที่ยวพาลูกเที่ยวยังคิดเลยว่าจะไปเไหนดี เดือนละ ไม่ก้ 2-3 เดือนไม่เที่ยวกันครั้งหนึ่ง ไม่ได้ไปตลอดเพราะกลัวไม่มีเงินใช่