สวัสดีค่ะเรามีเรื่องจะมีสอบถามพี่ๆทุกคน เราเอาหลานแฟนมาเลี้ยงเพราะแม่เอาติดยาและไม่สนใจน้องมาอยู่กับเราหลายเดือนแล้วค่ะเหมือนลูกเราคนนึงเราเลี้ยงพร้อมกันกับลูกเราเลยอายุห่างกันแค่สองเดือน เขาเรียกเราแม่ติดเรามาก วันนึงพี่ชายเขาไปบวชเป็นเณร เจอเจ้าอาวาสเขาจะมาขอน้องไปเลี้ยงให้ลูกสาวเขา เขาบอกน้องไม่สามารถอยู่กับเราน้องต้องไปอยู่กับพ่อแม่คนใหม่ที่พร้อมเขาบอกถ้าอยู่กับเราเราเห็นแก่ตัวเด็กไปเจออนาคตที่ดีกว่า ทำไมเราถึงไม่ยอมปล่อยจะเสียดายอะไร เรายอมรับเลยนะคะเราเสียดายเพราะเรารักเขามากกว่าจะเอาเขามาจากแม่เขาได้ต้องเสียเงินหลายบาทตอนเขาไม่สบายหนักแม่เขาไม่ยอมพาไปหาหมอเราเป็นคนต้องขอร้องเราเสียสละหลายอย่างมาก เราไม่ยอมไปหางานเพื่อจะเลี้ยงเขาและลูกเราให้มีคุณภาพที่สุด ถึงการเงินเราจะไม่ค่อยพร้อมเเต่เรารู้สึกได้ว่าเขามีความสุขที่สุด เราสอนเขาหลายอย่างเป็นคนแรกของเขาในทุกเรื่อง เราเห็นแก่ตัวเกินไปมั้ยคะสำหรับเรื่องนี้ เพื่อนๆพี่ๆช่วยให้คำตอบเราหน่อยนะคะ ตอนนี้เราเครียดมาก