"คุณเชื่อในรักแรกพบไหม"
เราบังเอิญได้ไปเจอกับคนที่เราเคย (เกือบได้) คุยกันในเฟสบุ๊คเมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว แต่เมื่อเกือบสิบปีที่แล้วเราไม่ได้คุยกันต่อเพราะว่าตอนนั้นเรามีแฟน และจำรหัสเข้าเฟสไม่ได้ ด้วยความที่ก็อยากคุยต่อ แต่ก็ไม่อยากทำให้แฟนเสียใจ เราเลยปล่อยเลยตามเลย ไม่เอาเฟสที่มีอยู่ในตอนนั้นแอดไปใหม่ หลังจากนั้นมาเราก็ลืมเขาไปเลย จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราได้มีโอกาสได้ไปงานกีฬาอาวุโสงานหนึ่ง เราบังเอิญเจอเขาขับรถผ่านหน้าเราไป เห็นแว๊ปแรกเราก็จำเขาได้เลย เพราะตัวจริงกับในรูปเมื่อเกือบสิบปีที่แล้วเขาแทบไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเลย เราคิดว่าเขาคงจำเราไม่ได้เพราะเราเปลี่ยนไปมาก แต่ก็มีบ้างที่บางครั้งบังเอิญหันไปมองหน้าเขาแล้วเขามองหน้าเราอยู่ ก็แอบสงสัยว่าเขาจะจำเราได้มั้ยนะ แต่ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกในวันนั้น เราสะลัดเขาออกจากหัวไม่ได้เลย รู้สึกใจเต้นทุกครั้งที่นึกถึง อยากเจอเขาอีก แต่บ้านเขากับบ้านเราห่างกันเกือบร้อยโล และคงยากที่จะได้เจอกันอีก อยากแอดเฟสไปก็ไม่กล้า แต่ก็ยังแอบหวังว่าสักวันจะได้พบเขาอีก .. . แล้วมีใครเคยเจอสถานการณ์คล้ายๆเราบ้างไหมค่ะ จัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง ถ้ารู้แล้วว่ามันอาจจะไม่ได้ไปต่อ