จขกท. เพิ่งเรียนจบไปเมื่อกลางปีนี้ เเล้วต้องรอสอบใบประกอบวิชาชีพช่วงสิ้นปีนี้ สายงานที่เราเรียนจะรับคนมีใบประกอบวิชาชีพส่วนใหญ่ ที่บ้านก็กดดันมากเพราะแม่มีหนี้เยอะ เราไม่รู้จะทำยังไงช่วยเหลือยังไงดี ไม่คิดว่าแม่จะมีหนี้เยอะขนาดนี้ แม่เลยชอบบ่นเรื่อยๆว่าทำไมไม่ไปทำงานได้หาเงินช่วยกัน ก่อนหน้านี้พ่อเราเป็นคนส่งเรียนอยู่ฝ่ายเดียวเพราะพ่อกับเเม่หย่ากันก่อนเข้ามหาลัย ตอนเรียนก็ดาวน์มากๆและเรียนไกลบ้าน ก็ผ่านมาได้เเต่ปีสุดท้ายช่วงก่อนเรียนจบเราไปฝึกงานทั้งในกรุงเทพและต่างจังหวัด พ่อส่งไม่ไหวเพราะเกิดอุบัติเหตุรถยนต์ชนรถคันอื่น ต้องเสียเงินจำนวนมากซ่อมรถและต้องใช้รถทำงานส่งของเป็นหลัก ทำให้พ่อติดขัดไปหมดหลังจากนั้นเราก็ติดต่อพ่อไม่ได้เลย โทรไป ส่งข้อความไปอ่านเเต่ไม่ตอบ ฉันเลยขอร้องให้เเม่ช่วยส่งปีนี้หน่อย คิดว่าแม่คงเป็นที่พึ่งสุดท้าย แม่ก็ช่วยเราเเต่ว่าเค้าชอบพูดตลอดว่าที่เป็นหนี้เยอะเพราะเรา เราเองรู้สึกแย่และน้อยใจกับตัวเองมากๆตอนนี้ ฉันก็เข้าใจว่าเค้าลำบากเหมือนกันต้องส่งธกส.ด้วย แถมหนี้ไฟเเนนที่เค้าไปกู้มาแล้วเราไม่รู้อีก เเม่ทำไร่ทำนากับสามีใหม่ของเเม่ สามีใหม่เเม่เค้ายังมีลูกติดด้วย ยังต้องใช้เงินเหมือนกันอาจจะช่วยเหลือเรากับเเม่ไม่ได้มาก แม่ก็ชอบบ่นเรื่อยๆ ทำไมไม่ไปงานตรงนั้นล่ะ ตรงนี้บ้าง ฉันก็อยากไปนะคะ แต่เราไม่มีเงินติดตัวเลยสักบาทแม่เราก็ไม่มีเงินให้ด้วย เราใช้เงินเก็บเท่าที่มีไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดหมดเเล้ว เราสุ่มไปที่ไกลมากๆตอนนั้น ฝึกงานตอนนั้นเเม่เราก็ช่วยบ้างและฝึกงานเกือบทุกวันเเถมเป็นการฝึกงานที่เราก็ไม่ได้เงินเลยต้องใช้เงินตัวเอง คือปัญหาที่เราทำงานแถวบ้านไม่ได้ บ้านเราอยู่บ้านนอกมากๆไม่มีรถขนส่ง ไม่มีงานที่ทำพาร์ทไทม์ได้ ไม่มี7-11ใกล้ๆทำเพราะที่เราอยู่ค่อนข้างกันดารมากๆ จะเข้าเมืองที่ต้องจองรถตู้มารับ1-2ชั่วโมงกว่าจะถึง แม่เราก็ไม่มีเงินให้ไปไหนด้วยช่วงนี้ ถ้าไปทำงานอย่างอื่นต้องเสียค่าห้องเช่า ค่ากินอีก เราเลยอดทนกัดฟันมากๆช่วงนี้ ทุกวันนี้ใช้ชีวิตแบบอาศัยตายายอยู่ เก็บผักหลังบ้านกิน โชคดีก็จับปลามาได้ มีรถกับข้าวมาขายบางวัน และก็โชคดีที่หมู่บ้านมีอาคารประชุมเน็ตให้ใช้ฟรี หมู่บ้านตายายเราไม่ค่อยมีใครมีเงิน เราพึ่งใครไม่ ได้นอกจากตายาย แต่ตอนนี้ก็เครียดที่แม่มากดดันจนเราโฟกัสไม่ถูกว่าควรอ่านหนังสือหรือว่าจะหางานทำดี ถ้าเราพลาดการสอบเราก็จะวนลูปเดิมไม่ได้ไปทำงานไหน เราเเค่พยายามมองโลกในแง่บวกทุกวันเดี๋ยวมันก็ผ่านไป เราคิดว่าการเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบช่วงนี้ให้พร้อมการสอบก็ไม่ได้ง่ายเลยไม่อยากพลาดโอกาสครั้งนี้ ถ้าถามว่าเราจะเอาเงินไหนไปสอบเราได้เเค่รอแม่เกี่ยวข้าวเท่านั้น มันคงเป็นความหวังสุดท้าย เราแค่ไม่รู้จะต้องเอายังไงกับตัวเอง ก็ไม่อยากลำบากแม่มาก เรารู้สึกว่าเรายังพึ่งตัวเองไม่ได้ มันสับสนมากๆ บางทีอยากหางานทำแต่ไม่มีเงินจะหายืมใครก็ไม่มี เราไม่ค่อยมีเพื่อนที่ไว้ใจหรือให้เรายืมได้ด้วย พ่อก็ติดต่อไม่ได้เลย เราไม่รู้จะเอายังไงดี เรารู้สึกว่าเราดวงตกยังไงไม่รู้ ท้อแท้ แค่ฮีลใจให้ตัวเองไม่เครียดช่วงฝึกงานและตอนนี้มันก็ไม่ง่ายเลย เราได้เเค่คุยกับเพื่อนบางครั้ง เพื่อนที่เรียนจบมาด้วยกัน ต่างก็ท้อรอสอบ บางคนก็ได้งานแล้วเราแอบอิจฉาบ้างแต่ก็ยินดี แล้วหวังว่าจะถึงโอกาสเราบ้าง ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องลำบากพ่อแม่อีก 😭😭😭😭 เราไม่รู้ว่าตอนที่เราเรียนพ่อแม่จะภูมิใจเราไหม มีท้อบ้าง ตอนเราเรียนเราคิดได้แค่ทำเพื่อตัวเองนะ 😭 ยอมรับว่าตัวเองทำไรไม่เป็นเลย มีมุมอ่อนแอ อ่อนไหวมากๆ แต่ก็นะ มีเเค่ความหวังว่าจะผ่านไปได้สักวัน
***** ใครก็ได้ช่วยแนะนำหน่อยได้ไหมคะ มีงานที่ทำwfhอะไรก็ได้ เราหาในเน็ตบางทีมิจฉาชีพเยอะมากหรือมีรับงานมาทำบ้านที่เป็นdiyยังเป็นมิจฉาชีพเลย จนรู้สึกว่างานที่ทำได้จริงๆทำอยู่บ้านมันน้อยมากๆ เราสามารถพูดภาษาจีนและอังกฤษได้บ้างค่ะ เครียดจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง ควรโฟกัสอะไรก่อนดี