เราคบกับแฟนมา4ปีค่ะ อาศัยอยู่ด้วยกันแค่2คนและเลี้ยงแมวด้วยกันมา1ตัวเป็นครอบครัวเล็กๆที่น่ารักอบอุ่น ตั้งแต่อยู่กันมา เวลาทะเลาะกัน ไม่ว่าจะเรื่องอะไร จะไม่มีใครยอมใคร แต่ตัวเราเองจะเป็นคนที่อารมณ์แรงมาก เราจะด่าแรงๆ และไล่ตลอด บอกเลิกตลอด คือเราอาจจะเป็นคนที่คิดสั้นมั้งคะ อารมณ์ในตอนนั้นคือรู้สึกอยากเลิกกับเค้ามากเพราะคำพูดของเค้าทำร้ายเรา แล้วเราก็มั่นใจว่าเราไม่ผิด ทำไมเราต้องทนกับคำพูดแทงใจแบบนี้ คือแฟนเราจะเป็นคนที่ไม่ด่าหยาบแต่จะพูดแทงใจให้เจ็บค่ะ แต่สุดท้ายพอเราบอกเลิกและไล่เค้าก็จะไม่ไปค่ะ เราก็จะเข้าห้องปิดประตูล็อค เค้าก็จะมาเคาะห้อง มาขอโทษ ซึ่งเราไม่เคยรู้สึกว่าสิ่งที่เราทำมันผิดเลยค่ะ เรารู้สึกว่าก็เธอพูดแบบนี้มันก็สมควรที่เราต้องโกรธ และตลอดเวลา4ปีเราเป็นแบบนี้ทุกครั้งค่ะ ทะเลาะแรง ด่า บอกเลิก ไล่ .......จนมาถึงวันนี้ค่ะ วันที่เค้าไปจริงๆ และเราเองก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเราผิดอะไร เพราะเราก็เป็นแบบนี้เสมอมา แต่...พอเวลาผ่านไป เค้าไม่กลับมา มันทำให้เรารู้ว่า สิ่งที่เราทำลงไป มันแย่มาก ทำไมเราถึงพูดว่าเลิกตลอด ทำไมถีงปากดีแบบนั้น ทำไมถึงไล่เค้า คนที่อยู่กับเรามาในยามสุขทุกข์ เพราะคิดว่าเค้าจะไม่ไปไหน เพราะคิดว่าตัวเองถูกเสมอ อยากเตือนคนที่ยังมีโอกาสมีสถานะกับแฟนตัวเองอยู่นะคะ ในวันที่คุณยังมีกัน ควรรักษาใจกันให้ดี วันนี้เราโครตเจ็บปวดและยอมรับไม่ได้กับสิ่งที่ตัวเองพลาดไปเลยค่ะ เวลาผ่านมาร่วม2เดือน เค้าไม่กลับมาแล้วค่ะต่อให้เราขอโอกาสเค้ามากแค่ไหนก็ตาม มันเป็นเพราะเราทำตัวโง่ๆเอง พอวันนี้ ภาพทุกอย่างมันย้อนกลับมาทำร้ายเราค่ะ ทำให้เราคิดอะไรได้เยอะมากจริงๆ ภาพที่เราปิดประตูไส่เค้า ในตอนนั้นเค้ารักเรามากเค้ายอมง้อขอโทษกับผู้หญิงงี่เง่าแบบนั้นในเวลาหลายปีได้ยังไงกัน จนมาถึงวันนี้โครตเกลียดตัวเองที่ผิดพลาดไป มันไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้เลยแม้จะรู้สึกผิดมากแค่ไหนก็ตาม...จนตอนนี้ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหน เราก็จะไม่มีเค้าคนเดิมอีกต่อไปแล้วค่ะ เราพยายามพูดคุยทุกๆอย่าง แต่เรารู้เลยว่าใจเค้าตายไปจากเราแล้วค่ะ มันเจ็บปวดมากจริงๆ .....ใครมีประสบการณ์แบบนี้ มาแชร์กันนะคะ