เริ่มต้นจากการได้คุยกันและรู้สึกเคมีเข้ากันดีมากๆ คุยภาษาเดียวกันคุยได้ทุกเรื่อง สนใจในสิ่งที่คล้ายกันชอบอะไรเหมือนๆกัน เรารับรู้ความรู้สึกเขาได้เวลาเขามีอะไรไม่โอเค เขาก็เข้าใจเรามากๆแบบเราไม่ต้องพูดอะไรมากเขาก็รู้หมดเลย
เรา2คน(อยู่ในวัยทำงานทั้งคู่)เลยตัดสินใจลองศึกษากันดูค่ะ(อยู่ขั้นศึกษาไม่มีอะไรเกินเลยค่ะ) คบกันดี อยู่ด้วยกันแล้วสบายใจ เหมือนเข้ากันได้แทบทุกอย่าง แต่ไม่มีโหมดหวานมุ้งมิ้งหรือใจเต้นแรง เวลาไม่ค่อยตรงกันเน้นโทรคุยก่อนนอนเป็นหลัก มีการเอาใจอีกฝ่ายบ้างเช่นเขารู้ว่าเราชอบเขาก็จะดีดกีตาร์ร้องเพลงให้เราฟัง(เราชอบนะฟังไปยิ้มไปรู้สึกดีทุกครั้ง) ส่วนเรารู้ว่าเขาชอบการถูกห่วงใยก็จะเป็นการคอยถามพักกินข้าวยังคะ เหนื่อยไหม ร้อนไหม กลับถึงบ้านยังงี้ (ซึ่งเขาก็บอกว่าเขาชอบเขารู้สึกดี)
มีความเห็นไม่ตรงกันบ้างก็แค่เถียงๆแต่ไม่เคยขึ้นเสียง เหมือนเอามาคุยปรับความเข้าใจกันได้ทุกเรื่อง ทะเลาะกันแรงสุดคือเราบอกจะไม่คุยกับเขา ซึ่งเขาเป็นคนเซนซิทีฟมาก เขาบอกเขากลัวเสียเราไป เขาดูเสียใจมาก แต่สุดท้ายพออารมณ์เย็นลงไม่ถึงวันเราก็กลับไปคุยไปขอโทษเขาแล้วค่ะ และเราก็รู้สึกผิดมากที่ทำร้ายจิตใจเขา เขาให้อภัยค่ะ
มาวันนึงเขามาขอแยกย้ายโดยให้เหตุผลว่าเขากลัวว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบวันที่ทะเลาะกันแรงแบบนั้นอีก แล้วเขาจะไม่อยากง้อเรา แล้วความสัมพันธ์ระหว่างเรา2คนจะค่อยๆจืดจางลงเรื่อยๆ
เราก็รู้สึกแปลกๆนะ(ในใจยังมีคำถามประมาณว่าเราก็ไปกันด้วยดีนี่นา ไม่ได้ตันอะไรเลยทำไม่ถึงไม่เดินไปด้วยกันต่อ ไม่อยากง้อเดี๋ยวเราเป็นคนง้อเองก็ได้ ตอนนั้นก็เป็นเราที่ง้อไม่ใช่หรอ😂)
แต่ก็ตอบตกลงไปทั้งๆที่เอ๋อๆอยู่นั่นแหล่ะ(ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกค่ะทางนึงก็รู้สึกผิดกับเหตุการณ์นั้นทางนึงก็มัวแต่ปลอบเขาให้รู้สึกดีขึ้นอยู่ บอกให้เขาต้องรู้สึกดีที่ได้อิสระคืนกลับมาไปอี้ก)
ช่วงแรกที่ไม่มีเขาเรารู้สึกโหวงมาก (ไม่มีพวกมอร์นิ่งฝันดีคำถามห่วงใย คุยโทรศัพท์ตอนก่อนนอนแล้ว) แต่ยังติดต่อกันคุยเล่นกันบ้าง
ทั้งเราและเขาเริ่มมีคนเข้ามาคุย ตอนรู้ว่าเขาหาคนที่ทำให้ใจเต้นเจอเราดีใจไปกับเขาด้วยจริงๆ แต่พอเขาเอาเรื่องคนนั้นมาปรึกษาเรา บางเรื่องที่เรารู้สึกได้ว่าเขาแคร์+ห่วงใยคนใหม่มาก เช่น ถามว่า"ถ้าเขาพูดแบบนี้ไปคนนั้นจะรู้สึกแย่ไหม" เราจี๊ดเบาๆแต่ก็ตอบเขาไปนะ แต่เรื่องอื่นเช่นหาร้านอร่อยๆไปเดต หาที่เที่ยวสวยๆเราไม่รู้สึกอะไรเลย เรายินดีที่เห็นเขามีความสุข
ปัญหาคือ ล่าสุดได้คุยกันเรื่อง"ถ้าคบกับคนใหม่จริงจังควรต้องเลิกยุ่งกันคนเก่าเพื่อนเป็นการให้เกียรติคนใหม่และทำให้คนใหม่สบายใจด้วย" เพราะเขาเริ่มจริงจังกับคนใหม่แล้ว
ตอนนั้นเราคิดจากมุมมองของคนใหม่เราคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ควรทำ
ซึ่งเขาก็เห็นด้วยและบอกลา
"โอเคครับ โชคดีนะ
พอคุยจบเรานั่งมองแชทซ้ำ
พออ่านตรง"โชคดีนะ"เราชาไปทั้งตัวเลย รู้สึกเหมือนโลกถล่ม คราวนี้คำถามที่เคยมีตอนวันที่เขาขอแยกย้ายก็ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด ตั้งสติอยู่ครึ่งวันก็รู้สึกว่าไม่ได้แล้วต้องคุย เลยแชทไปหาเขาใหม่ว่าขอคุยด้วยหน่อย
เขาเลิกงานปุ้บก็โทรมาเลยค่ะ(เขาบอกเห็นแชทแล้วตกใจ)
เราได้สารภาพความรู้สึกทุกอย่างไปเพราะกลัวว่าเขาจะไม่รับรู้เรื่องจากเราเป็นคนแสดงออกไม่เก่ง(เขาบอกว่าเขารับรู้ว่าเราทุ่มเทพยายามกับความสัมพันธ์นี้แล้วจริงๆเขาดูออก แต่พวกความรู้สึกที่เราบอกไปไม่ว่าจะเป็นตอนที่เขาทำอะไรให้เรา เราอาจจะไม่ค่อยแสดงอาการอะไรหรือแสดงแค่ขอบคุณตามมารยาทแต่ข้างในคือดีใจมากงี้ ในส่วนนี้เขาเงียบค่ะ)
และได้ถามคำถามที่ข้องใจในความสัมพันธ์ เขาตอบทุกอย่างเคลียร์ค่ะ เหลือแต่คำถามที่มาจากความเสียดายของเราซึ่งเราคิดว่าถามไปก็ไม่มีประโยชน์และเราไม่กล้าถามทั้งๆที่อยากรู้มากๆคือ"ถ้าวันนั้นเรายื้อเขาไว้ไม่ปล่อยเขาไป เรื่องปัญหาค่อยคุยค่อยปรึกษากันหาทางแก้กัน เขาจะยังอยู่กับเราไหม เราจะยังเดินไปด้วยกันได้อยู่ไหม"
เราเสียใจค่ะ แต่เราเคารพการตัดสินใจของเขา เขาอยากเริ่มต้นใหม่กับคนที่ทำให้เขาใจเต้น และเราก็ไม่มีอะไรที่ค้างคาแล้ว เหลือแต่ต้องเคลียร์ความรู้สึกตัวเอง
ส่วนเขาคือตั้งการ์ดใส่เราอย่างเดียวเลยค่ะเหมือนกลัวเรากลับไปหาเขามาก ขีดเส้นสุดๆ
จนเราต้องบอกว่าไม่ได้จะกลับไปคืนดีแค่จะใช้เขายืดเวลาให้ชินเพราะเราไม่สามารถตัดเขาทันทีได้ เขาถึงกลับมาคุยกับเราดีๆแบบเดิมได้
ส่วนนี้เราก็เสียใจค่ะที่เขาทำเหมือนไม่รู้จักนิสัยเราเลย
เราไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองค่ะ เราโอเคที่เขามีคนใหม่อยู่กับคนใหม่ใช้เวลากับคนใหม่เราไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ แต่มีรู้สึกแย่นิดนึงตอนเห็นเขาพยายามทำอะไรให้คนใหม่ในสิ่งที่เขาไม่พยายามให้เรา เราเองก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองก็มีคนคุยใหม่แต่ก็ยังคุยไปเรื่อยๆเนื่องจากยังไม่คลิก
คำถามคือ
1.ความรู้สึกที่เรามีให้เขาคืออะไรกันคะ ยินดีที่เขามีความสุข ไม่ได้หวงหึง ไม่ได้อยากให้เขากลับมาคบเรา เราเองก็หวังว่าจะหาคนที่ทำให้เรามีความสุขเจอได้เหมือนเขา แต่เราสูญเสียเขาไปจากชีวิตไม่ได้แค่นึกภาพเราก็เสียใจมาก เราเลิกติดต่อเขาไม่ได้
2.พวกความรู้สึกต่างๆที่มันอยู่ข้างใน เราไม่รู้ว่าคืออะไร แต่อยากให้เขารับรู้ก็ได้แต่อธิบายไปตามที่รู้สึก ไม่พูดเราก็อึดอัดมาก แต่พอพูดไปแล้วกลายเป็นเขาอึดอัดแทน เลยกลับมาคิดว่าจริงๆควรพูดหรือไม่ หรือมีวิธีการอื่นที่จะให้เขารับรู้โดยไม่อึดอัดทั้งคู่ไหม
3.เราสามารถใช้ชีวิตตามเดิมได้ แต่ยังไม่ปกติเท่าไหร่ค่ะ มีร้องไห้เสียใจบ้าง หรือถ้าว่างในหัวก็จะมีเรื่องพวกนี้ผุดขึ้นมาตลอดแม้แต่ตอนขับรถ😂 เพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไรและควรจัดการความรู้สึกพวกนี้ยังไง สับสนไปหมดเลยค่ะ
ใครพอมีประสบการณ์หรือเข้าใจความรู้สึกประเภทนี้ช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองค่ะ ไม่รู้ว่าคืออะไร ไม่รู้ว่าต้องจัดการยังไง ใครพอรู้ช่วยตอบหน่อยนะคะ
เรา2คน(อยู่ในวัยทำงานทั้งคู่)เลยตัดสินใจลองศึกษากันดูค่ะ(อยู่ขั้นศึกษาไม่มีอะไรเกินเลยค่ะ) คบกันดี อยู่ด้วยกันแล้วสบายใจ เหมือนเข้ากันได้แทบทุกอย่าง แต่ไม่มีโหมดหวานมุ้งมิ้งหรือใจเต้นแรง เวลาไม่ค่อยตรงกันเน้นโทรคุยก่อนนอนเป็นหลัก มีการเอาใจอีกฝ่ายบ้างเช่นเขารู้ว่าเราชอบเขาก็จะดีดกีตาร์ร้องเพลงให้เราฟัง(เราชอบนะฟังไปยิ้มไปรู้สึกดีทุกครั้ง) ส่วนเรารู้ว่าเขาชอบการถูกห่วงใยก็จะเป็นการคอยถามพักกินข้าวยังคะ เหนื่อยไหม ร้อนไหม กลับถึงบ้านยังงี้ (ซึ่งเขาก็บอกว่าเขาชอบเขารู้สึกดี)
มีความเห็นไม่ตรงกันบ้างก็แค่เถียงๆแต่ไม่เคยขึ้นเสียง เหมือนเอามาคุยปรับความเข้าใจกันได้ทุกเรื่อง ทะเลาะกันแรงสุดคือเราบอกจะไม่คุยกับเขา ซึ่งเขาเป็นคนเซนซิทีฟมาก เขาบอกเขากลัวเสียเราไป เขาดูเสียใจมาก แต่สุดท้ายพออารมณ์เย็นลงไม่ถึงวันเราก็กลับไปคุยไปขอโทษเขาแล้วค่ะ และเราก็รู้สึกผิดมากที่ทำร้ายจิตใจเขา เขาให้อภัยค่ะ
มาวันนึงเขามาขอแยกย้ายโดยให้เหตุผลว่าเขากลัวว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบวันที่ทะเลาะกันแรงแบบนั้นอีก แล้วเขาจะไม่อยากง้อเรา แล้วความสัมพันธ์ระหว่างเรา2คนจะค่อยๆจืดจางลงเรื่อยๆ
เราก็รู้สึกแปลกๆนะ(ในใจยังมีคำถามประมาณว่าเราก็ไปกันด้วยดีนี่นา ไม่ได้ตันอะไรเลยทำไม่ถึงไม่เดินไปด้วยกันต่อ ไม่อยากง้อเดี๋ยวเราเป็นคนง้อเองก็ได้ ตอนนั้นก็เป็นเราที่ง้อไม่ใช่หรอ😂)
แต่ก็ตอบตกลงไปทั้งๆที่เอ๋อๆอยู่นั่นแหล่ะ(ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกค่ะทางนึงก็รู้สึกผิดกับเหตุการณ์นั้นทางนึงก็มัวแต่ปลอบเขาให้รู้สึกดีขึ้นอยู่ บอกให้เขาต้องรู้สึกดีที่ได้อิสระคืนกลับมาไปอี้ก)
ช่วงแรกที่ไม่มีเขาเรารู้สึกโหวงมาก (ไม่มีพวกมอร์นิ่งฝันดีคำถามห่วงใย คุยโทรศัพท์ตอนก่อนนอนแล้ว) แต่ยังติดต่อกันคุยเล่นกันบ้าง
ทั้งเราและเขาเริ่มมีคนเข้ามาคุย ตอนรู้ว่าเขาหาคนที่ทำให้ใจเต้นเจอเราดีใจไปกับเขาด้วยจริงๆ แต่พอเขาเอาเรื่องคนนั้นมาปรึกษาเรา บางเรื่องที่เรารู้สึกได้ว่าเขาแคร์+ห่วงใยคนใหม่มาก เช่น ถามว่า"ถ้าเขาพูดแบบนี้ไปคนนั้นจะรู้สึกแย่ไหม" เราจี๊ดเบาๆแต่ก็ตอบเขาไปนะ แต่เรื่องอื่นเช่นหาร้านอร่อยๆไปเดต หาที่เที่ยวสวยๆเราไม่รู้สึกอะไรเลย เรายินดีที่เห็นเขามีความสุข
ปัญหาคือ ล่าสุดได้คุยกันเรื่อง"ถ้าคบกับคนใหม่จริงจังควรต้องเลิกยุ่งกันคนเก่าเพื่อนเป็นการให้เกียรติคนใหม่และทำให้คนใหม่สบายใจด้วย" เพราะเขาเริ่มจริงจังกับคนใหม่แล้ว
ตอนนั้นเราคิดจากมุมมองของคนใหม่เราคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ควรทำ
ซึ่งเขาก็เห็นด้วยและบอกลา
"โอเคครับ โชคดีนะ
พอคุยจบเรานั่งมองแชทซ้ำ
พออ่านตรง"โชคดีนะ"เราชาไปทั้งตัวเลย รู้สึกเหมือนโลกถล่ม คราวนี้คำถามที่เคยมีตอนวันที่เขาขอแยกย้ายก็ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด ตั้งสติอยู่ครึ่งวันก็รู้สึกว่าไม่ได้แล้วต้องคุย เลยแชทไปหาเขาใหม่ว่าขอคุยด้วยหน่อย
เขาเลิกงานปุ้บก็โทรมาเลยค่ะ(เขาบอกเห็นแชทแล้วตกใจ)
เราได้สารภาพความรู้สึกทุกอย่างไปเพราะกลัวว่าเขาจะไม่รับรู้เรื่องจากเราเป็นคนแสดงออกไม่เก่ง(เขาบอกว่าเขารับรู้ว่าเราทุ่มเทพยายามกับความสัมพันธ์นี้แล้วจริงๆเขาดูออก แต่พวกความรู้สึกที่เราบอกไปไม่ว่าจะเป็นตอนที่เขาทำอะไรให้เรา เราอาจจะไม่ค่อยแสดงอาการอะไรหรือแสดงแค่ขอบคุณตามมารยาทแต่ข้างในคือดีใจมากงี้ ในส่วนนี้เขาเงียบค่ะ)
และได้ถามคำถามที่ข้องใจในความสัมพันธ์ เขาตอบทุกอย่างเคลียร์ค่ะ เหลือแต่คำถามที่มาจากความเสียดายของเราซึ่งเราคิดว่าถามไปก็ไม่มีประโยชน์และเราไม่กล้าถามทั้งๆที่อยากรู้มากๆคือ"ถ้าวันนั้นเรายื้อเขาไว้ไม่ปล่อยเขาไป เรื่องปัญหาค่อยคุยค่อยปรึกษากันหาทางแก้กัน เขาจะยังอยู่กับเราไหม เราจะยังเดินไปด้วยกันได้อยู่ไหม"
เราเสียใจค่ะ แต่เราเคารพการตัดสินใจของเขา เขาอยากเริ่มต้นใหม่กับคนที่ทำให้เขาใจเต้น และเราก็ไม่มีอะไรที่ค้างคาแล้ว เหลือแต่ต้องเคลียร์ความรู้สึกตัวเอง
ส่วนเขาคือตั้งการ์ดใส่เราอย่างเดียวเลยค่ะเหมือนกลัวเรากลับไปหาเขามาก ขีดเส้นสุดๆ
จนเราต้องบอกว่าไม่ได้จะกลับไปคืนดีแค่จะใช้เขายืดเวลาให้ชินเพราะเราไม่สามารถตัดเขาทันทีได้ เขาถึงกลับมาคุยกับเราดีๆแบบเดิมได้
ส่วนนี้เราก็เสียใจค่ะที่เขาทำเหมือนไม่รู้จักนิสัยเราเลย
เราไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองค่ะ เราโอเคที่เขามีคนใหม่อยู่กับคนใหม่ใช้เวลากับคนใหม่เราไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ แต่มีรู้สึกแย่นิดนึงตอนเห็นเขาพยายามทำอะไรให้คนใหม่ในสิ่งที่เขาไม่พยายามให้เรา เราเองก็ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองก็มีคนคุยใหม่แต่ก็ยังคุยไปเรื่อยๆเนื่องจากยังไม่คลิก
คำถามคือ
1.ความรู้สึกที่เรามีให้เขาคืออะไรกันคะ ยินดีที่เขามีความสุข ไม่ได้หวงหึง ไม่ได้อยากให้เขากลับมาคบเรา เราเองก็หวังว่าจะหาคนที่ทำให้เรามีความสุขเจอได้เหมือนเขา แต่เราสูญเสียเขาไปจากชีวิตไม่ได้แค่นึกภาพเราก็เสียใจมาก เราเลิกติดต่อเขาไม่ได้
2.พวกความรู้สึกต่างๆที่มันอยู่ข้างใน เราไม่รู้ว่าคืออะไร แต่อยากให้เขารับรู้ก็ได้แต่อธิบายไปตามที่รู้สึก ไม่พูดเราก็อึดอัดมาก แต่พอพูดไปแล้วกลายเป็นเขาอึดอัดแทน เลยกลับมาคิดว่าจริงๆควรพูดหรือไม่ หรือมีวิธีการอื่นที่จะให้เขารับรู้โดยไม่อึดอัดทั้งคู่ไหม
3.เราสามารถใช้ชีวิตตามเดิมได้ แต่ยังไม่ปกติเท่าไหร่ค่ะ มีร้องไห้เสียใจบ้าง หรือถ้าว่างในหัวก็จะมีเรื่องพวกนี้ผุดขึ้นมาตลอดแม้แต่ตอนขับรถ😂 เพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไรและควรจัดการความรู้สึกพวกนี้ยังไง สับสนไปหมดเลยค่ะ
ใครพอมีประสบการณ์หรือเข้าใจความรู้สึกประเภทนี้ช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ