คือ มีลูกค้าที่ร้านมาใช้บริการที่ร้าน เราเป็นเจ้าของ แต่ส่วนมากให้น้า(ลูกพี่ลูกน้องของพ่อ)มาเฝ้าดูแลให้ แล้วลูกค้าคุยถูกคอกับน้า แล้ววันนึงน้าลาป่วย
เราเฝ้าร้านเอง ลูกค้าคนนั้นเอาฟักลูกใหญ่ๆมาให้ 2 ลูก บอกฝากให้น้าและเรา คนละลูก เราก็บอกแม่ว่าลูกค้าเอามาฝาก ให้เรา1 ให้น้า1
เย็นวันนั้น แม่เราจะเอาไปให้ร้านทำอาหารให้ แต่แม่ทำตก ฟักแตกไป 1 ลูก แม่ก็เอาลูกที่ตกไปให้ร้านทำ แต่พอ2วันถัดมา น้ามาทำงาน
เราเล่าให้น้าฟังว่าลูกค้าเอามาฝาก เลยกลับมาบ้าน เลยถามหาลูกที่ปกติกับแม่ ว่าเอาไว้ตรงไหน จะเอาไปให้น้า แต่แม่บอกว่า แม่เอาไปให้ร้านทำแล้ว
เอามากินเองแล้ว แม่บอกลูกที่ตกเอาไปให้ร้าน แต่ร้านยังไม่ว่าง ทิ้งไว้ค้างคืนแล้วมันเน่า เลยเอาอีกลูกไปให้ร้านทำแล้ว
เราเลยถามว่า ทำไมเอาของน้าไปทำกินละ ของตัวเองตกแตกแล้วมันเน่า ก็ไม่น่าเอาของน้าไปทำอาหารกินหรอก ก็บอกแต่แรกแล้วว่าเขาสนิทกับน้า ให้เอาไว้ให้น้า คนให้เขาก็อยากให้คนที่เขาต้องการมอบให้ ถ้าคนให้รู้ว่าคนรับไม่ได้ของ เขาจะรู้สึกยังไง เราก็รู้สึกไม่โอเคด้วย
แม่เราโกรธมาก ต่อว่าเรา แล้วบอก จะซื้อคืนให้ก็ได้ ของแค่นี้ คือเรามองว่ามันไม่ใช่เรื่องว่าซื้อคืนหรืออะไรหรอก แต่เรารู้สึกไม่ดี
แม่หาว่าเราว่า ของแค่นี้ จะเป็นอะไร ทำไมต้องมาต่อว่าแม่ เดี๋ยวจะไปบอกน้าเอง

เราอยากรู้ว่าเราผิดมากเหรอที่พูดไปแบบนั้น