คือเริ่มเรื่องเลยเราได้มีโอกาสได้พูดเกี่ยวกับเรื่องการหาคู่ มีแฟนแล้วก็ได้เริ่มพูดถึงเรื่องที่พ่อกับแม่เลิกกันตอนที่เรายังเด็กๆ(ตอนนี้เราโตแล้ว)เราได้พูดกันตอนที่พ่อกับแม่เลิกกันเรารู้สึกยังไงหลังจากที่ทั้งสองได้เลิกรากันส่วนตัวเราไม่ได้รู้สึกโทษทั้งสองฝ่ายที่ต้องเลิกกัน( ณ ตอนที่เราโต)แต่เราได้บอกพ่อว่าความรู้สึกตอนเด็กของเรา เรารู้สึกเสียใจมากๆที่ทั้งสองเลิกกัน เราต้องขอเล่าพื้นหลังครอบครัวของเราก่อนในคืนที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันเรายังจำได้จนถึงทุกวันนี้มันเป็นภาพติดตาเราอยู่ ตื่นเช้ามาเราไม่รู้ว่าแม่หายไปไหน ไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ไม่ได้พูดคุยก่อนที่จะจากลากันกับแม่(หลังจากพ่อกับแม่เลิกกันเราอยุ่กับพ่อ)แล้วพอผ่านไปนานเข้าเราก็เข้าใจว่าที่แม่ไม่อยู่เพราะเค้าเลิกกับพ่อแล้ว เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ประเด็นคือหลังจากที่เลิกกันพ่อก็เศร้าหนักมากจนเรารู้สึกได้เค้าดูอ่อนแอมากๆ ณ ตอนนั้น พอผ่านไปสักพักพ่อก็แนะนำผู้หญิงคนนึงให้รู้จักแนะนำว่าเค้าจะมาเป็นแม่ของเรา ตอนนั้นเราก็เออออไปกับพ่อแต่ว่าพี่ของเราที่โตกว่าได้รับรู้ทุกอย่างก่อนที่พ่อกับแม่จะเลิกกันไม่ได้รู้สึกยินดีกับการที่มีแม่ใหม่แต่ก็ไม่ได้พูดหรือคัดค้านอะไรเพราะไม่ได้โตพอ แต่อยู่ไปสักพักพ่อก็เลิกกันกับคนนั้นแล้วผ่านไปไม่นานพ่อก็แนะนำผู้หญิงคนใหม่ว่าเค้าคนนี้จะมาเป็นแม่ของเราและบอกเราว่าจะแต่งงานกับคนนี้ในอีกไม่นาน แล้วพ่อก็แต่งงานกับผู้หญิงคนนี้จริงๆและอยู่กับเค้ามาจนถึงปัจจุบัน โดยหลังแต่งงานพ่อไปอยู่ที่บ้านของผู้หญิงคนนั้นแล้วเรากับพี่อยู่บ้านกับปู่ย่าซึ่งก็อยู่ห่างกันไม่ไกลประมาณเกือบ 10 กิโล แล้วเราเป็นคนที่ติดพ่อมากกเลยได้ขอไปอยู่กับพ่อที่อีกบ้านเลยเหลือแค่พี่ที่อยู่กับปู่ย่า เราอยู่ไปสักพักรู้สึกเข้าไม่ได้กับที่บ้านฝั่งนั้นเลยขอกลับมาอยู่กับปู่ย่าแทนหลังจากนั้นก็ไม่ได้สุงสิงกับฝั่งนั้นสักเท่าไหร่ เรื่องก็จะประมาณนี้ เรื่องที่เราได้พูดกับพ่อคือเรารู้สึกว่าพ่อไม่ได้ถามเราก่อนเลยว่าเราโอเคกับแม่ใหม่รึปล่าวทุกครั้งที่เราร้องไห้พ่อจะบอกให้เราอดทนซึ่งเราก็เข้าใจว่าเราอาจจะเด็กไปตอนนั้นแต่เราก็อยากให้พ่อปลอบเราสักนิดก็ยังดี เราได้บอกว่าเรารู้สึกได้ว่าพ่อทำได้ดีในเรื่องการเงินความเป็นอยู่ของเราและพี่เรื่องนี้พ่อไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าลำบากเลย แต่ด้านความใส่ใจพ่อยังไม่ได้ใส่ใจเรามากพอเราแค่ต้องการเวลาว่างสักนิดของพ่อให้แบ่งมาให้เราบ้าง เราไม่เคยได้ไปเที่ยวแบบทริปครอบครัวกันเลยแต่กลับครอบครัวฝั่งนั้นพ่อมีเวลาให้ตลอดไปเที่ยวทริปครอบครัวได้ไม่ต้องทำงานตลอดเวลาซึ่งเราพึ่งได้มาเที่ยวทริปครอบครัวกันจริงๆตอนโตซึ่งเรามีความสุขมาก เราได้พูดความรู้สึกต่างๆที่เรารู้สึกให้พ่อได้รู้แล้วพ่อก็บอกว่าทำเต็มที่ที่สุดแล้วเราพูดเรื่องนี้กันจนพ่อร้องไห้ออกมา

ที่สาธยายยาวเหยียดมาทั้งหมดเราแค่จะมาบอกในมุมของลูกเราอยากรู้มุมของพ่อแม่บ้างว่ารู้สึกยังไง จำเป็นต้องมีพ่อแม่ใหม่ให้ลูกเพื่อเติมเต็มให้ครอบครัวมันสมบูรณ์มั้ยหรือว่ายังไง 
ปล.ถ้าหากเราพิมพ์ไม่รู้เรื่องยังไงหรือว่ารุ้สึกขัดใจใครก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ