เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มหนึ่งเราพึ่งสนิทกันตอนมอ5 ปัจจุบันมอหกก้สนิทขึ้นเรื่อย แต่การอยู่ในกลุ่มมันก้โอเคมากๆเลยแหละแต่เราก้ได้ไม่ได้สนิทกันทุกคนขนาดนั้นเรารู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินถึงแม้เพื่อนจะโอเคกับเรามากๆๆมีเรื่องอะไรก็ปรึษาพวกเขาได้แต่บ้างครั้งก็รู้สึกว่าเราดูไม่เขากับเพื่อนในกลุ่ม เราน้อยใจตลอดแต่น้อยใจแปบๆก็หายแต่มันก้น่าน้อยใจเราชีวยเพื่อนทุกคนอย่างเต็มที่แต่เขาก้จะช่วยเพื่อนที่สนิทกะเขามากกว่าเรารู้สึกนอยมากทั้งๆช่วยงานเขาแบบร้อยเปอร์เซ้นเราเลยกับรู้สึกไม่กล้าที่จะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆไม่กล้าที่จะถาม เรารู้สึกเป้นคนด้อยมากในกลุ่มเพื่อนคุยอะไรก้ตามไม่ทัน พอจะคุยไรก้ตั้งความถามโง่ๆจนเพือ่นก้ไม่อยากจะตอบเราเป้นคนเรียนไม่เก่งในกลุ่มเลยก็ว่าได้ ตอนนี้ก้เล่นกับเพื่อนอีกสองคนในกลุ่มเพราะว่าเข้ากันอยู่บ้างชวนไปเที่ยวนู้นเที่ยวนี้ช่วงนี้ก้เลยอยุ่กันสองคนนี้บ่อยเล่นเกมด้วยกันบ้างแต่เรากลับรุ้สึกว่าเขาคุยกันถูกคอมากกว่ามากๆๆแต่เราก็ยังคุยเล่นกันเหมือนเดิมบ้างทีเรารู้สึกว่าอยู่ตรงนี้มันอึดอัดเราก็เลยเดินไปไหนคนเดียว ไปนั่งคนเดียวเขาก็จะบอกว่าเป็นไรให้บอกสิแต่ว่าเราก็ไม่อยากที่จะบอกไปช่วงนี้เราเป็นงี้บ่อยๆไปไหนคนเดียวทั้งๆที่เป้นคนอยู่คนเดียวไม่ได้กลัวสายตาคนอื่นมากแต่เราก้พยายามที่จะไม่กลัวเพราะไงเราก้ไม่ได้อยู่กับเพื่อนตลอดแต่ตอนนี้เรารุ้สึกผิดจนไม่อยากอยูาในกลุ่มเรารุ้สึกว่าเป็นตัวปัญหาของในกลุ่มเราคุยเล่นกับเพื่อนเชิงพูดชื่อพ่อแม่ของเพื่อนแต่เพือ่นก้พูดชื่อพ่อแม่เรากับ เราหันไปเจอเพื่อนอีกคนเราก้เลยพูดชื่อแม่เขาแล้วเขาก้สบัดมือเราตอนนั้นเรารู้สึกไม่โอเคแล้วเพื่อนอีกคนสองคนที่นั่งข้างหลังเราที่เป็นเพื่อนในกลุ่มก็ล้อที่เราทำเพื่อนโกรธมันทำให้เรารุ้สึกว่าเราไม่ดีเราเลยนั่งร้องไห้พักหนึเงลยพอสักพักเพื่อนที่โกธรเราก็คุยมาปล่อบแแต่เรากับลุกแล้วตบหน้าตัวเองไปสองสามต่อหน้าเพื่อนเรารู้สึกว่าเราไม่ดี เราไม่ควรอยู่กลุ่มนี้ เราคือตัวปัญหาของในกลุ่ม เราไม่ปากหมาปากไว เราเลยแยกตัวจากเพื่อนๆเดินไปเรียนเดินคนเดียว เดินกลับ้าน