เจ็บจากการ "ไม่ได้ตั้งใจชอบ" แต่กลับ "รักที่สุด"


ก่อนอื่นต้องบอกก่อนครับว่าผมเคยมีชีวิตคู่ที่ผิดหวังมาก่อนหน้านี้ และตั้งแต่นั้นมาก็ปิดกั้นตัวเองมาตลอดโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัวและหลอกตัวเองว่าเราปกติดี ไม่ได้ปิดใจในการที่จะรับคนอื่นเข้ามา โดยเฉพาะที่เวลามีคนมาถาม


เริ่มเรื่องคือ
ผมเป็นคนนึงครับที่เป็นผู้อ่าน มากกว่าการเป็นผู้เขียน เฉกเช่นเดียวกันกับการโพสต์หรือคอมเม้นท์

แต่มีอยู่วันนึงผมได้เข้ากลุ่มๆนึงในเฟสบุ๊ค เพียงเพราะว่าต้องการที่จะรู้ครับว่า เขาคุย ทำอะไรกันบ้าง ในฐานะผู้ดูที่ดีมาโดยตลอด จนรู้สึกว่าเป็นกลุ่มที่ไม่ได้มีสาระเสียเป็นส่วนใหญ่ จึงจะตัดสินใจออกจากกลุ่มดังกล่าว

จนกระทั่งเจอโพสต์นึงที่โดนใจและคิดว่าน่าจะเข้าไปคอมเม้นท์ทิ้งทวนและออกจากกลุ่มครับ เนื่องจากเป็นคนตรงๆ ก็เลยเม้นท์ไปตามที่คิด แต่ไม่ได้ใช้คำรุนแรงนะครับ โดยได้คอมเม้นท์ไปว่า "เท่าที่ดูมา ก็เพียงแต่เป็นที่เช็คเรทติ้งของคนบางคนเท่านั้นครับ" และได้รออ่านว่าจะมีคอมเม้นท์มาต่อว่า หรือทัวร์จะลงหรือเปล่า

ผ่านไปหนึ่งคืน เงียบครับ ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย ต่างคนต่างก็คอมเม้นท์ในสิ่งที่ตนเองอยากทำเท่านั้นครับ

แต่....เรื่องที่เจ็บก็กำลังจะเกิดขึ้น เมื่อเห็นมีการ reaction ขึ้นมา 2 reaction โดยนึงในนั้นเธอเป็นผู้หญิงครับ เลยเกิดสงสัยว่าทำไมเธอถึงได้กดถูกใจคอมเม้นท์ทั้งๆที่คอมเม้นท์ของผมก็คอนข้างเบี่ยงเบนในการพูดถึงผู้หญิงเหมือนกัน ด้วยความสงสัยครับ จึงได้ทักไปหาและสอบถามถึงเหตุผลว่าทำไมถึงได้กดถูกใจ เธอก็ตอบว่า เชื่อว่าทุกคนก็คิดแบบผม แต่ไม่มีใครพิมพ์ไปหรอก เพราะต่างก็ไม่ต้องการให้เป็นจุดเด่นโดยเฉพาะเรื่องที่คิดว่าไม่ดี (keep look) ให้ตัวเองดูดีในสายตายของคนอื่น แต่ผมเป็นคนแรกที่พิมพ์ไป เธอบอกชอบความคิด ตรงดี และเป็นการแสดงให้เห็นว่า ผมไม่ได้เป็นคนที่จะมาเศษหาเลยในห้องกลุ่มดังกล่าว

เมื่อได้รู้คำตอบแล้ว ผมก็ออกจากกลุ่มแล้วก็ใช้ชีวิตเป็นปกติ โดยที่ยังมีข้อความที่ผมได้คุยกับเธอไว้อยู่

ก็เลยได้คุยกันเรื่องทั่วไปกันครับ สักพักเองครับ ผมก็รู้สึกหวั่นไหวมากๆอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาเป็นเวลาเกือบ 10 ปี   ใช่ครับผมชอบเธอ และคิดว่าผมรักเธอ และรักเธอมากเข้าไปแล้ว กำแพงที่ปิดกั้นใจมาตลอดที่ผ่านมา มันได้หายไปหมดแล้วอย่างง่ายดายครับ (ผมไม่เคยเห็นหน้าเธอเต็มๆ และยังไม่เคยได้ call กันนะครับ)

จนวันนึงก็ได้เห็นโพสต์ตัวตนของเธอ แต่ก็ยังปิดหน้าตานะครับ แต่ก็รับรู้ได้ครับว่า เธอเป็นคนสวยครับ สวยมากครับ ก็เลยทำให้ผมอยากจะถอดใจครับ เพราะเพียงแค่หมาวัดอย่างผม คง ไม่อาจกล้าไปเคียงข้างนางฟ้าอย่างเธอ "ผมแพ้ ตั้งแต่ยังไม่ได้แข่งเลยครับ" โดยได้บอกเธอไปตรงๆครับว่าไม่กล้าคุยด้วยแล้ว

แต่แล้วไอ้ใจมันไม่รักดีครับ มันยังคงอยากคุยกับเธอ ทักหา รอตอบ บางทีก็รอเป็นครึ่งวัน แต่ใจผมมันก็รอ จนวันนึงหัวสมองก็ทำหน้าที่ช่วยหัวใจครับ โดยการตัดสินใจบอกเธอไปครับว่า ผมคิดยังไงกับเธอ บอกก่อนในเวลาที่ยังสามารถบอกได้โดยที่เธอยังคงรับฟัง ส่วนคำตอบก็สุดแล้วแต่เธอ

คงเพียงแค่สมองมันคงอยากช่วยให้ใจมันได้รับรู้และไม่ต้องหลอกตัวเองอีกต่อไป

และ....แล้ว....


คำตอบก็ได้ออกมาครับ
เธอบอกเธอชอบผมครับ
ชอบความดิดของผม
ชอบที่เป็นคนตรงและคบได้

แต่....... ถ้าให้คิดถึงขั้นเป็นแฟนเลย ตอนนี้เธอยังไม่ได้โฟกัสครับ

กำแพงใจที่ปิดมาโดยตลอด กลับพังทลายไปแล้ว แต่กลับได้รับความเจ็บมาเต็มๆ อยู่ไม่เป็น ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ (ยอมรับครับว่ามีแอบร้องไห้) เลยตัดสินใจจะปิดตัวเองโดยการหยุดการเล่น social ของตัวเอง คงเหลือเพียงแค่สิ่งที่จำเป็นในการที่ต้องเปิดเพราะงานครับ

คิดว่าถ้าปิดตัวเองสักพัก แผลใจคงจะสมานได้ดีและน่าเร็วขึ้นครับ

มาถึงตรงนี้ ผมขอบอกว่า เธอเป็นคนดีนะครับ ดีมากด้วย และไม่ใช่ความผิดของเธอเลยแม้แต่น้อย เพราะเอาเข้าจริงเธอก็พยายามบอกมาตลอดว่ายังไม่พร้อมหรืออะไรก็ตามครับ เพียงแต่เป็นผมเองครับที่ "รู้ว่าเธอไม่รัก แต่ไม่อยากอกหัก ก็เลยทำเป็นไม่รู้" คิดแค่ว่าเคารพความรู้สึกตัวเองก็เลยบอกชอบ รักเธอไป "และคงต้องเคารพความรู้ของเธอด้วยครับ"

ถ้ามีบางท่านที่ทนอ่านมาถึงตอนนี้คงมีความคิดเห็นต่างๆนาๆเกี่ยวกับความมักง่ายของใจผมทั้งๆที่ปิดมาตั้งนมนาน หรืออะไรก็ตาม ผมอยากบอกว่าผมก็เข้าใจสำหรับความเห็นของทุกท่านครับ   แต่จะให้ผมทำยังไงได้ครับ ในเมื่อใจผมมันรักไปแล้ว...


อันที่จริงยังมีเรื่องเล่าที่ทำให้ใจผมแทบแหลกสลายมากกว่าเดิมในช่วงเวลาที่ผมปิด social ของตัวเองครับ เป็นสิ่งที่พลาดและเคว้งคว้างมากที่สุด แต่ไม่แน่ใจว่าทุกท่านยังอยากรับอ่านอยู่มั้ยครับ