มีเรื่องอื่นด้วย
เราไม่ชอบงานกลุ่มเลย80% จริงๆเราพิมเยอะนะ
ลบเเล้ว ตอนนี้พิมเยอะมาก ตอนเราพิมตื้นตันในใจเเถวใบหน้าเหมือนกัน  

เราอิจฉาเพื่อนเราที่นั่งกะคู่คนเก่งๆ
เรานั่งกับกะเทยก็พอได้
เวลามีกลุ่มคือไม่มีใครอยากอยุ่กลุ่มเราเลย 
เรามีเเค่2คน มีเเค่ต้องถามคนนู้นที่ยังไม่กลุ่มก็ไปถามว่ามียัง  เราพยามพูดใจตนเองว่าเเค่คะเเนน
กลุ่มไม่ซีเรียจหรอก เราพยามบอกตัวเองพัฒนาตัวเอง เเต่มันยากสำหรับเรา เอาจริงนะบางคนพูดไปยังไม่ทำ ใช่เเหละ เราว่าถ้าจะเเก้ก็ยากอยู่ มันต้องค่อยๆทำไป  เเล้วเเต่คนละกัน
ต่อ กลุ่มเเชทงานเขามี4คน รุ้ได้ไงหน่ะเหรอเห็นเเชทเขาไง เวลามีอะไรส่งให้กันดูไม่เเปลกใจที่งานเพื่อนเสร็จเพราะดูด้วยกัน เราเเตกต่างไม่เเปลกใจเพื่อนคงจะได้เกรียดเฉลี่ยเยอะกว่าเราเเน่
ทุกคนไม่ดราม่านะ เราอิจฉาเพื่อนที่นั่งกะคนเก่งๆ
เราเคยพูดให้เเม่ฟังเเล้ว เราพูดสมมติให้เเม่ฟังเเต่เเม่ว่าอย่าไปสนใจเขาส่างเขาทำๆไปบ่ให้ติด0รมสกะพอ  ตอนเราฟังเราก็พูดว่า เจ้าบ่เข้าใจดอก
เราก็ไปกินมาม่าที่ห้องดูยูทูป ตอนนั้นน้ำตาตกมา2-3หยดมันตื้นตันใจ คือมีบางอย่างที่ทำให้เราอิจฉาเพื่อน  มันคือ  คะเเนน เกรด เกรดเฉลี่ย
เราพิมไปก็เเถวใต้ตามันตันๆ เเถวอกมันตันๆ
เราไม่ชอบการร้องให้ เพราะมันคือความอ่อนเเอ 
เราเคยได้ยินตาพูดว่า อย่าให้มันอ่อนเเอ เราได้ยินตอนเด็ก  
ถ้าเป็นไปได้ เราขอทำได้ทุกวิชาก็พอ ขอเเค่เกรดเฉลี่ยขึ้น3.50ก็ดีใจเเล้ว เราตั้งเป้าทุกครั้ง ครั้งนี้คงไม่ได้เพราะเกรดเรายอมรับเทอมหนึ่งยังไงเกรดเราคงต่ำๆๆๆๆๆๆ พูดกับตัวเองว่า เทอม2เอาใหม่ๆต้องได้เกรดเฉลี่ย3.50ขึ้นให้ได้
ถ้าพิมอะไรไม่เข้าใจขอโทษด้วยมากจริงๆ 

ไม่รุ้ว่าทุกคนจะคิดไงกับกระทู้เรานะ เราไม่รุ้ว่าจะขออะไรจากทุกคนที่มาอ่านนะ
เพื่อให้เรามีกำลังใจมากขึ้น เราพิมที่นี่เพราะ มันเเทบไม่มีใครเข้าใจเราเท่าไหร่ ถ้าเพื่อนไม่ไว้ใจเท่าไหร่หรอก (ครอบครัวอันนี้ขอไม่พูด)
เรามาพิมที่นี่เพราะ น่าจะมีคนที่ให้กำลังใจเเละคำเเนะนำเราต่างๆ การเรียนเราปกติเกรดเฉลี่ยขึ้น3.50นะ ครั้งนี้คงไม่ได้หรอก☺️

คิดยังก็บอกได้นะเรา ยอมรับได้ จะอ่านทุกคอมเม้น
ขอบคุณนะที่อ่าน🙏🙏🙏