สวัสดีค่ะพี่ๆน้องๆเพื่อนๆทุกคน วันนี้เรามีคำถามหนึ่งที่อยากจะถามค่ะ  เมื่อเรามีความรักผิดไหมคะ?ที่เราจะน้อยใจง่าย  เราแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งในห้อง ซึ่งเราอยากคุยกับเขาเเต่ไม่กล้ากวน เราเลยไปปรึกษาเพื่อนสนิทในกลุ่มที่เป็นผู้ชายว่า”เออนี่” ถ้าเราอยากทักไปหาเขาเราทำไงดี เขาก็ให้คำปรึกษาดีนะคะ เราก็ลงดีเอมบ่อยๆ เขาก็มากดตลอด จนบางครั้งเราก็คิดว่าเขาคงไม่ชอบเราหรือเรายังดีไม่พอ  บางครั้งเราก็แอบร้องไห้ เเละเล่าให้เพื่อนผช.ฟัง  จนกระทั่งเราคลกับเขา เราก็น้อยใจเขานะคะ เเต่ปัญหามันอยู่ที่น้ำตาเราเราเลยเเก้ปัญหาเอง เพราะเราน้อยใจเองเราหายเองได้ เพราะหัวสมองเราหาเรื่องทะเลาะกับเขาเอง  จนกระทั่งเพื่อนผู้ชายที่ให้คำปรึกษาเรามีเเฟน พวกเราสองคนก็เเลกเปลี่ยนข้อมูลกัน เขาบอกเราว่า”เธออ่ะชอบน้อยใจเก่ง เเล้วก็ร้องไห้เก่ง” ฟิลเหมือนเธอกับเขาไปกันไม่รอดหรอก ก็คือเราผิดหรอคะ เราก็บอกเขาว่าถ้าผญ.ของเขาน้อยใจบ้างเดี๋ยวเขาก็รู้ เขาก็ตอบมาว่า”ถ้าเเฟนเราน้อยใจเดี๋ยวเราจะง้อเขาเอง ดีกว่าเธอเเล้วกันที่ต้องหายเอง”  เอ้าาาาาเรานี่เเบบ…โอเค ผญ.น้อยใจมันเรื่องปกติอยู่เเล้วไหม ถึงง้อก็ใช่ว่าจะหาย เพราะบางครั้งปัญหาก็เกิดที่เราเอง เราอ่อนไหวง่าย นอยเก่ง ชอบรัองไห้ เป็นเรื่องที่แปลกมากหรอ เเต่เราไม่เคยรบกวนเเฟนเราว่าเขาต้องมาง้อ เพราะถ้าเราเป็นคนเริ่มจุดปะทัด เราจะเป็นคนดับเอง เพราะฝั่งผช.เขาไม่ได้รู้เรื่องในสมองเรา เเต่ถ้าเรื่องไหนที่ซีเรียสกันจริงๆก็เคลียร์กัน
คำถาสที่เราอยากจะถามนะคะ
1.การที่ผญ.น้อยใจเก่ง ร้องไห้เก่งผิดไหม
2.ทำไมเขาต้องบอกเชิงว่าเราต้องโดนเทเเน่นอน
(3.อันนี้เราว่าถ้าเพื่อนผช.เราเจอเองก็น่าจะรู้)