คือเรา(หญิง)คบกับแฟน(ชาย)เข้าปีที่3แล้วก่อนหน้านี้เคยคุยไม่ได้คบแล้วได้กลับมาคุยกันใหม่เลยตัดสินใจคบเลยไม่อยากคุยนาน เราอยู่รุ่นเดียวกันค่ะยังเรียนทั้งคู่ตอนคบกันแรกๆก็ดีค่ะ เขาจะเป็นผู้ชายเงียบๆเงียบแบบไม่คุยอะไรเลยถ้าเราไม่เป็นคนเริ่มพูดก่อนเขาไม่แตะเนื้อต้องตัวเราเลยค่ะเพื่อนพยายามชวนเขาคุยนะคะแต่เขาก็จะตอบแบบเกร็งๆคำตอบแปลกๆที่เป็นแนวกึ่งทางการดูไม่เป็นธรรมชาติอ่ะค่ะ เขาไม่ค่อยคุยจนบางทีเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุอ่ะค่ะเขาบอกว่าเขาไม่รู้จะพูดอะไรดี เจอบางทีก็ไม่ทักนะคะเราต้องทักก่อน คือเคยคุยกับเขาแล้วเขาชอบเรามากๆนะคะไม่ได้หลงตัวเองแต่เขาไม่กล้าทำอะไรเลย เราต้องคอยสอนคอยบอกตลอดเหมือนมีลูกอ่ะค่ะ แรกๆมันก็คิดว่าเดี๋ยวก็น่าจะเปลี่ยนกันได้ แต่คือคบกันมาตั้งหลายปีแล้วค่ะ ยังไม่เปลี่ยนเลย เวลาไปเที่ยวต้องคอยไปรับค่ะ เคยอยากให้เขามารับนะคะแต่เขาขับรถไม่แข็งค่ะ เวลาเขาอยากไปเที่ยวชอบบอกอยากให้เราไปรับค่ะ คือแรกๆก็ไม่ได้คิดไรนะคะแต่หลังเหมือนเยอะคือเราก็เป็นผู้หญิงอ่ะค่ะ เวลาไปไหนทีไม่มีเราให้แม่ไปส่งตลอดค่ะตั้งแต่เด็กยันตอนนี้ แต่เขาเป็นคนที่ไม่เจ้าชู้มีอะไรบอกหมดไปไหนอะไรนิดหน่อยบอกหมดหน้าตาดีเสมอต้นเสมอปลายเรื่องเงินหรือไรไม่เห็นแก่ตัวนะคะแต่ต้องค่อยให้บอกว่าจ่ายมั้ยคือเหมือนเด็กที่ต้องคอยบอกอ่ะค่ะ คือการที่เขาเป็นคนแบบนี้อ่ะค่ะคุยกันจนไม่รู้จะคุยยังไงแล้วพยายามปรับกับเขามากเขาก็บอกเขาจะพยายามเปลี่ยนแต่มันก็เหมือนเดิมเป็นแฟนกันหลายปีไม่สนิทกันเลย แต่คือเขาก็ไม่อยากเลิกเราก็ไม่อยากเลิกกับเขานะคะแต่แบบมันปรับจนเหนื่อยในอะไรหลายๆอย่าง เลิกดีมั้ยคะหรือเราต้องทำยังไงหรอคะ