คำว่า กฎ มาจากคำภาษาเขมรว่า กต่ (កត់ อ่านว่า “ก็อด”) ใช้ ต เต่า สะกด แปลว่า จด บันทึก. 
កត់ คำที่ออกเสียงในภาษาอังกฤษ ว่า “GOD” 
หรือเขียนในภาษาไทยว่า ก็อด แปลว่า พระเจ้า "ព្រះ"

ในภาษาไทยนำมาใช้เป็น คำว่า กฎ ใช้ตัว ฎ ชฎา สะกด เพื่อแสดงว่าไม่ใช่คำไทยและเพื่อไม่ให้พ้องกับคำว่า กด ที่แปลว่า ใช้กำลังบังคับให้ลง ข่มลง เช่น เขาเขียนกดดินสอหนักไป ไส้ดินสอจึงหัก.  
คำว่า กฎ  ใช้หมายถึง คำบังคับ ข้อกำหนด หรือบทบัญญัติที่จดไว้เป็นหลักฐานให้ปฏิบัติตาม

เช่น นิยาม 5 -กฎธรรมชาติ (ปรัชญา, กฎหมาย) กำหนดอันแน่นอน, 
ความเป็นไปอันมีระเบียบแน่นอนของสิ่งทั้งหลายตามธรรมชาติ,
กฎแห่งกรรม(ปรัชญา, ศาสนาพุทธ)  กฎว่าด้วยกรรมและผลแห่งกรรมที่ผู้กระทำจักต้องได้รับ เป็นต้น.

หมายเหตุ.
คำว่า กฎ ทั้งหมดนี้ ใช้ ฎ ชฎา สะกด   มีที่ใช้ ฏ ปฏัก สะกด อยู่เพียงคำเดียว คือ คำว่า ปรากฏ