สวัสดีชาวพันทิปทุกคนคือเราจะมาเล่าชีวิตประสบการณ์แย่ๆตรั้งนึงที่เคยผ่านมาให้ฟัง ตั้งแต่เล็กจนโตเราไม่ค่อยที่จะมีชีวิตที่ดีนัก พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ยังจำความได้ นี้คือปัญหาแรกของเราชีวิตตั้งแต่เล็กจนโตเรามีแต่ความเจ็บปวดกับตำว่าพ่อแม่อยู่เรื่อยมาทั้งปัญหากินเหล้าเมายา ทะเลาะเบาะแว้งกันทุกวันจนเราก็แอบคิดว่านี่คือสิ่งที่ฉันควรได้รับมันหรอละคำว่าความสุขของฉันมันคืออะไรกันนะ คือเราขอท้าวความไปก่อนหน้าว่าพ่อแม่เราเป็นคนติดเหล้าด้วยกันทั้งคู่แต่ล่าสุดพ่อได้เกิดอุบัติเหตุเดินไม่ได้เค้าเลยเลือกที่จะเลิกมันเพราะว่าเห็นแก่ลูกๆอันนี้คือเรารู้สึกดีมากๆที่ได้ยินสิ่งนี้จากปากของพ่อ แต่ดันเป็นแม่ที่ยังไม่เลิกนะสิจนเราคิดว่าเมื่อไหร่เค้าจะเลือกที่จะปรับปรุงตัวเพื่อเราสะทีจนล่าสุดแม่ป่วยเข้าโรงบาลเราต้องลาโรงเรียนเพื่อมาดูแลเค้าเรายอมอดหลับอดนอนเพื่อให้ได้ดูแลเค้าอยู่ตลอดเวลาเพราะเราอยากดูแลแม่ให้ดีที่สุดจนล่าสุดเค้าออกจากโรงบาลแต่ก็ยังจะกลับไปกินมอีกทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าสิ่งที่เค้าทำลงไปมันทำให้เค้าต้องเจ็บปวดทรมานแบบไหนแต่เค้าก็ยังไม่เลิกสะทีจนคนที่ดูแลเป็นเรามัยไม่ไหวกับเรื่องแบบนี้จริงๆเราเครียดมากตลอดทุกๆปีที่ผ่านมาเราเจ็บปวดแค่ไหนแต่ก็ไม่มีใครช่วยเราได้เลย 
          ^{:เราควรทำไงดีเราไม่ได้มีความสุขกับที่เป็นเลยเราได้รับแต่ความเจ็บปวดในทุกๆวัน😔😔}