สวัสดีค่ะ ตอนนี้ที่กำลังเขียนอยู่เรียนอยู่ม.2 แผนการเรียนวิทย์คณิต ตั้งแต่เด็กไม่ได้ชอบเลยค่ะ แต่มีคนที่บ้านที่พูดตลอดว่าต้องเป็นหมอ ต้องวิทย์ แม่บังคับสอบเข้าจภ.ตอนป.6 แต่ทำไม่ได้ แม่เลยให้มาเรียนโรงเรียนประจำแล้วเลือกสายวิทย์คณิตแทน ตอนเลือกสายแม่บอกว่า ."ลงสามัญทำไม ไม่มีอนาคต" ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร แต่พอกับมาคิด มันแอบตะหงิดๆ ตอนนี้ลองหาอะไรที่ตัวเองชอบหลายๆอย่าง ทำให้รู้ว่าไม่ชอบวิทย์คณิตขนาดนั้น เวลาผู้ใหญ่ถามจะบอกว่าอยากเป็นนักเทคนิคการแพทย์ ทั้งๆที่ความจริงก็ไม่รู้ว่าอยากเป็นจริงๆมั้ย ตอนนี้เข้าวงโยอยู่ค่ะ มีปัญหากับคนที่บ้านเหมือนเดิม แม่พูดว่า "เสียเวลา เข้าแล้วได้อะไร" ตอนนี้พวกค่าวงต้องหามาจ่ายเองค่ะ  พี่ๆจะบอกตลอดว่า เลือกเรียนที่ตัวเองชอบ ตอนนี้คิดว่าตัวเองอยากเรียนการโรงแรม เลยลองหาข้อมูล มันต้องเรียนสายอาชีพ ไม่กล้าบอกคนในบ้านเลย บอกไปบ้านพังแน่ค่ะ คิดว่าตัวเองอยากเรียนบริหาร แต่ก็ไม่ได้อยากเรียนเท่าการโรงแรม ไม่ค่อยเกี่ยวกับวิทย์เท่าไหร่ ว่ามั้ยคะ ตอนนี้แม่จะให้สอบสอวน.คณิต ม.4แม่จะให้สอบเข้าจภ.อีกรอบกับโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ เวลาคนอื่นมองเข้ามามันดูสวยนะคะ คุณแม่ผลักดัน สนับสนุน มีเงินส่งเรียน พร้อมพาไปสอบทุกที่ แต่พอมาเป็นเราที่โดนเอง โคตรเหนื่อยเลยค่ะ ทำแต่อะไรที่ไม่ชอบ ใจจริงอยากเรียนแถวบ้าน เรียนสามัญ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เรื่องเกรด แม่กดดันมาก ม.1เทอม1 3.73 แม่บอกมันควรได้มากกว่านี้ เทอม2 ได้ 3.91 แม่บอกอีก 0.09 ก็4แล้ว พอจะเข้าวงโยแม่บอกต้อง 3.90 ขึ้นทุกปี ซึ่งเรารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เพราะ 3.91 ที่ได้มาโคตรจะฝืนตัวเอง ตอนนั้นทั้งนอนไม่พอ มีปัญหาสุขภาพ ลำไส้แปรปรวน แต่ก็รับปากเพราะอยากเข้ามากจริงๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงต่อ ไม่อยากทำให้แม่เครียดเพราะแม่เครียดเรื่องงานก็มากพอแล้ว ถือว่าเป็นกระทู้ระบายเล่นๆ ใครเคยมีปสก.แบบนี้ลองบอกได้มั้ยคะว่าจัดการชีวิตตัวเองยังไง