คืองี้ เราอะชอบพี่คนนึงอยู่ปี2 พี่ค้าน่าจะยังไม่มีเเฟนนะ เราอยากฟอลไปมากเล่ออเเต่กลัวอะทำไงดีอะค่ะ เราไม่อยากกผิดหวังเลย555555กลัวเเบบรู้ว่าเราชอบหรือพี่เเก่ไม่ชอบเรา เเต่จริงเจอพี่เเก่ทุกวันตอนไปหอเพ

ตามกระทู้ค่ะเราเป็นคนหน้าปกติเลย นานๆทีจะได้คุยกับหนุ่มตรงสเปคจะมาจีบ เเต่พอได้คุยกับทำตัวไม่ถูกหายไปหมดเลย  เเต่พอคนที่ไม่ตรงสเปคเรากลับคุยได้เเบบคล่อง งงมากกกกก ละบอกอยากได้หนุ่มตรงสเปคเป็นเเฟน

คือเราไปเห็นแฟนค้นหาเพื่อนในเฟสเป็นผญอะค่ะเลยถามเขาว่าทำไมถึงค้นหาเขาเลยบอกว่าเพื่อนผญคนนั้นทักมาถามเรื่องงานแต่พอเรากดเข้าไปในแชทกลับไม่มีแชทที่คุยไว้แล้วเลยค่ะเราเลยถามเขาว่าไหนบอกว่าคุยเรื่องงานแล้

เราคุยกับคนนึงมาซักพัก ตลอดที่คุยมาก็คุยกันมาตลอดทุกวันไม่เคยมีหายไปซักวันเลย แต่เราสองคนก็ไม่เคยคุยกันเรื่องสถานะเลย ฝ่ายชายไม่เคยถามเลยว่าเราชอบคนแบบไหน หรือเราคุยกันแบบไหน ฝ่ายเราก็ไม่กล้าถามค่ะว่า

เราคบกับแฟนมา 2 ปี แล้วค่ะ ด้วยความที่คบมาสักพักนึงอยู่ด้วยกันมาตลอด 2 ปี มันก็บ้างที่ความสัมพันธ์ของเรากับแฟนจะจืดจางลง เราเลยพยายามทำให้เหมือนคบกันตอนแรกๆ พยายามใส่ให้มากกว่าเดิม บอกรักบ้าง บอกคิดถึ

คือชอบพี่คนนึงอยู่ค่ะ ถามอะไรเขาก็ตอบนะคะ ปกติ คงตามมารยาทแหละค่ะ  แต่เป็นเราเองที่ไม่กล้าชวนคุยมากกลัวพี่เขารำคาญ ตอนแรกสืบๆมาพี่เขาไม่มีแฟนค่ะ  พอตามไปเรื่อยๆเหมือนพี่เขาจะมีจีบๆคุยๆกับใคร

เรื่องมันเริ่มจากเราชอบผู้ชายคนนึงค่ะ แล้วตัวเราเองก็เป็นคนเก็บอาการไม่ค่อยเก่ง บางทีก็ชอบมองเขาอยู่ค่อยๆ จนเราคิดว่าเขาน่าจะรู้ตัวค่ะ และจากนั้นมา เวลาเขาเห็นเราก็จะเดินหนี เดินหลบตลอด ตอนแรกคิดในแง่

เวลาเรามีแฟนหรือคนที่เราแอบชอบเนี่ย เวลาเราไม่ได้เจอกันหรือพึ่งผ่านไปหลายชั่วโมง แล้วเราคิดถึงเขา เราจะจำหน้าเขาไม่ได้ค่ะ คิดยังก็จำไม่ได้สักที ต้องเปิดรูปถึงจะจำได้ค่ะ แต่ถ้าให้นึกมันก็นึกไม่ออกจริงๆ

คือเราคุยๆกับคนนึงอยู่ หน้าตาก้คนธรรมดา ไม่ได้ตามพิมพ์นิยมสมัยนี้ ที่ตี๋ๆขาวๆ หล่อหรือเข้มๆไรแบบนี้ แต่ดีกรีถึงระดับนักกีฬาธีมชาติ เล่นดนตรีด้วย เขาดูไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นๆที่เคยทักมาจีบ เพราะปกติผชส่

คือเราบังเอิญไปแอบชอบพี่พนักงานขายตั๋วหนังค่ะ T T แต่ว่าไม่รู้จัดชื่อ อายุ หรือว่าอะไรเลย เราไปดูหนังมา4-5ครั้งแล้วที่โรงนั้นบางทีก็เจอบางทีก็ไม่เจอ แต่มีคนไปเยอะมาก ๆ ตลอด พี่เขาไม่มีทางจำเราได้แน่นอ