ฉันอายุจะเข้า41ปี เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่37ปี อาชีพเป็นแม่ค้าขายของตามตลาดนัด เมื่อเลิกกับสามีได้ออกรถยนต์เป็นกะบะ1คันเพื่อเป็นรถค้าขาย ระยะเวลาผ่อนชำระ7ปี สองปีแรกขายดีมากขายได้กำไรวันนึงตกวันละ1000-1500บาท ขายสิบวันก็ส่งงวดรถได้แล้ว ชีวิตดีการเงินดีไม่มีอะไรติดขัด พอตกมาปีที่มีโรคโควิค รายได้จากการขายก็เริ่มลดน้อยลงเงินที่ขายได้ต้องเก็บไว้ส่งงวดรถค่าใช้จ่ายต่างๆเริ่มประทังเข้ามาแต่ก็ประคองไปเรื่อยๆจนมาปีปี2567เงินเริ่มขาดงวดรถก็เริ่มค้าง จะยืมญาติพี่น้องก็ไม่ได้เพราะเค้าก็ไม่มีถึงมีเค้าก็ใช้จ่ายครอบครัวเขา จึงเริ่มรู้จักหนี้นอกระบบร้อยละ20รายอาทิตย์บ้างรายวันบ้างพอได้ลงทุนขายของพอขายได้ก็นำเงินไปชำระหนี้เป็นแบบนี้วนไปวนมา เคยยื่นกู้ธนาคารเป็นสินเชื่อนำมาลงทุนค้าขายส่งเอกสารแล้วก็ไม่เคยตอบกลับมา คิดว่าถ้ามีเงินสักก้อนก็อยากปิดหนี้แล้วเริ่มต้นใหม่ แต่ก่อนเคยเป็นพนักงานบริษัทแต่ด้วยภาระที่ต้องเลี้ยงดูแม่และลูกถึงได้กลับมาใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัด เรื่องแฟนก็มีแต่ไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยกันเพราะต่างคนต่างมีลูกมีแม่ที่ต้องดูแล ใหม่ๆก็ช่วยดูแล ใหม่ๆอะไรก็ดีก็ช่วยเหลือพอนานเข้าก็ต่างคนต่างช่วยเหลือตนเอง เคยคิดจะกลับไปทำงานเป็นพนักงานบริษัทแต่ติดที่อายุขนาดนี้แล้วคงหาที่รับยาก ว่าจะไปค้าขายกรุงเทพก็สงสารแม่กับลูกที่ต้องอยู่ด้วยกันสองคน ชีวิตคนอื่นอาจจะยิ่งกว่านี้ แต่สำหรับฉันมันหนักหน่วงมาก แต่ก็จะกัดฟันสู้ต่อไปเพื่อลูกเพื่อแม่